Je was jarenlang boegbeeld van de VVD. Met welke gevoelens ben je daar vertrokken?
Vera Kalf: ‘Dat was niet leuk. Helemaal niet. Vanaf het moment dat er anderen kwamen (waaronder Bart Bikkers, red.) was het overduidelijk dat Vera weg moest. Ik weet dat politiek keihard is, maar zelfs dan verdient dit niet de schoonheidsprijs. Grappig is dat er nog steeds mensen zijn die denken dat ik VVD’er ben.’ Lacht en zegt: ‘Wie weet waarop die gestemd hebben. Er is veel automatisme bij stemmers. Die gaan (te) vaak voor de eerste op de lijst.’

Na het gedwongen afscheid begon Vera Kalf een politiek programma bij Omroep Vlaardingen. ‘Dat paste als en oude jas. Ik heb met twaalf jaar raadszaal toch veel ervaring. Dat maakte dat politici niet graag bij mij aan de microfoon plaats namen. Hun ideeën voor zoete koek slikken? Dat nooit. Ik was van de diepte en vroeg naar details. De tijd bij de omroep? Spekkie naar m’n bekkie. Vanwege de teloorgang van de omroep (w.o. gebrek aan technici, red.) maakte dat ik daar ben gestopt.’

Waarom toch weer op het politiek pluche gekropen?
Vera Kalf: ‘December 2021 kwamen Jorn van der Bie en Hans Brederode van SBV 2.0 met de vraag of ik lid wilde worden en, voor zo lang als nodig, de kar wilde trekken. De nieuwe lichting was enthousiast, maar ontbeerde ervaring en willen alleen is niet genoeg in de politiek. Je moet beslagen ten ijs komen en politiek kunnen denken. Politiek is leuk, maar ook erg ingewikkeld.

Hun vraag of ik wilde aansluiten heb ik gewogen en hun enthousiasme alsmede het liberaal gedachtengoed hebben me snel over de streep getrokken. Hen voorlopig ondersteunen terwijl ik uitvoer en het woord neem als fractievoorzitter. De afspraak is wel gemaakt dat ik het veld ruim als zij denken de klus verder zonder mij te kunnen klaren. Dat kan zelfs in deze termijn zo zijn. Dat zal dan geen afscheid zijn met pijn in het hart. Dat was bij de VVD. Dat is voorbij. Ik ben blij mijn kennis te kunnen overdragen. Ik stel mij dienstbaar op.

Politiek is buiten enthousiasme het hebben van dossierkennis, kunnen omgaan met achterkamertjespolitiek, publiek optreden in de arena en het kunnen handelen met kleurgerichte tegenstemmers die het in principe met je (on)eens zijn. Neem nu Bob van Rutten. Als voorman van de Wannebiezz gewend aan een groot publiek weet hij ook dat debatteren van een andere orde is. Als zanger zing je het repertoire dat je hebt gerepeteerd. Maar in een debat krijg je tegengas. Dan word je geconfronteerd met andere meningen en zienswijzen en dat betekent: Snel schakelen.

Ik zie mezelf een beetje als een moederoverste die haar kinderen niet alleen opvoedt, maar ook wegwijs maakt in het politieke mijnenveld. Gelukkig maken de nieuwkomers veel en grote stappen voorwaarts. Politiek is topsport. Vergeet dat niet. Het begint met studie over het onderwerp. Dan het verwoorden van je ideeën. Raadslid zijn is geen simpel baantje. Ik ken er die onzichtbaar er maandelijks €1.400,- mee opstrijken. Daar heb je dus weinig aan. En vergeet niet dat politiek meer is dan realisatie van je culturele speerpunten. Het gaat ook over taaie kost als financiën en gezondheidszorg. Dat zijn geen sexy onderwerpen, maar die bepalen voor een groot deel wel de kwaliteit van je stad. Verbale robbertjes vechten met politiek andersdenkenden vereist kunde, inhoud en geestelijke lenigheid.

Het is vandaag de dag, net als in iedere branche trouwens, lastig om gemotiveerde aspirant-raadsleden te krijgen. Ik kwam in 1998 bij de VVD als een echt broekie. Eerst als bestuurslid, toen bij de fractie en tenslotte als raadslid, fractievoorzitter en (kort) wethouder. In de beginjaren ben ik geregeld onderuitgegaan: vallen en weer opstaan en altijd iemand naast je die je leerde waar de kern van je fout zat zodat je die niet meer zou maken.

Nu is de raad meest een kleurloze groep van kennisloze “liefhebbers”. Daarom bij SBV 2.0 het minimaal wekelijkse overleg met de (van ongeduld) trappelende nieuwe lichting. Het zijn groeibriljanten … en ook die moet je slijpen aan de hand van hun inhoud.

Zelf vaar ik niet op een netwerk. Maar de 2.0-generatie is hierin een meester. Sociale bewogenheid en het regelmatig laten zien van je gezicht zijn hierbij van het grootste belang. Maar pas op! Het netwerk kan zich ook tegen je keren. Vrienden die willen dat je iets voor ze regelt: dat is een gevaar dat op de loer ligt. Als politicus moet je altijd virtueel boven de partijen en de stad blijven zweven. Neutraal zijn en blijven is de boodschap. Daarom heten we dan ook Stadsbelangen en niet de Partij van Ikke. Het is ook van belang dat je geen bestuurlijke bindingen hebt met clubs en verenigingen. Dat voorkomt de schijn van partijdigheid.

Ook zo’n fenomeen: mensen die je op straat aanspreken over een tegenstem dat je hebt gedaan. “Waarom? Het zou toch ook …” Ook daar moet je tegen kunnen.’

Speerpunten
Voordat mensen en liefst massaal op SBV 2.0 stemmen lopen we door de grootste aandachtspunten van dit moment.

Vera Kalf: ‘Vervoer over water is een groot punt van aandacht. Maar lastig omdat alle beslissingsbevoegdheid bij de MRDH ligt. Je kunt een verzoek indienen en dat is het. Vlaardingen heeft (personen)vervoer over water keihard nodig. Nu, maar straks, als er inderdaad zo’n 80.000 mensen in Vlaardingen wonen, nog veel meer.

Wonen is ook zo’n lastig punt. Niet langer gaat het om “eigen vlees en bloed” dat op eigen benen gaat staan en een dak boven het hoofd nodig heeft. Er is, en dat is geen verrassing, een grote instroom van asielzoekers en de, miljoenen kostende, bouw van het Oekraïnedorp. Daarbij: wie de jeugd wil binden zal ook iets aan opleidingen moeten doen. Met de Food Academy en de nakende Zorgvariant zijn we goed op streek. Het mooiste zou de heroprichting van de LTS en de MTS zijn. Maar ook hier ligt de basis in Den Haag.

Je stad moet in balans zijn. Dat is hinken op vele gedachten waarbij Nut, Noodzaak & Financiële haalbaarheid vooropstaan. En mensen die in Vlaardingen wonen zijn gebaat bij een Schone, Hele en Veilige stad. Daar hadden we het onlangs bij de begroting 2023 over met wethouder Ivana Somers. Die zei venijnig: “Dat heet tegenwoordig Leefbaarheid!” Tsja. Dat is het sjouwen van oude boodschappen in een nieuw milieuvriendelijk netje. Dat zie je wel vaker dat oude input, die ergens in de jaren is gestruikeld, wordt herbenoemd en ter eigen propaganda als zijnde vernieuwend dient.
   Belangrijker dan de noemer is het daadwerkelijk egaliseren van hobbelend wegdek en trottoir, het rechtzetten van scheve (lantaarn)palen en licht dat brandt. Ook hier: kwaliteit van je stad is de norm. Nu gaat het veel over zogenaamd belangrijke speerpunten en megalomane projecten die de wethouder van dienst dienen te sieren. Nee. Wat is moet gekoesterd en opgeknapt. Dan pas is alle nieuwbouw et cetera van belang.
   Daarbij noem ik specifiek het voormalig Unileverterrein, de KW Haven en wonen langs het spoor: zie daarvoor eerst maar eens gezonde financiële dekking te vinden. Het aanvragen (en krijgen) van impulsgelden is belangrijk. Er is een toezegging gedaan van €20 miljoen. Dat is mooi. Maar Vlaardingen dient hier zelf 35% aan bij te dragen. Waar we dat geld vandaan moeten halen? Geen idee. Bart Bikkers c.s. bedienen zich nogal eens van creatief boekhouden. Mooie projecten? Prima. Maar het moet Vlaardingen wel iets (structureels) en echt geld opleveren.’

Vera Kalf, we zijn nu toch aan het politiek fulmineren, hekelt het vergaderen.
Vera Kalf: ‘Het is leuk als belangstellende, thuis de commissies audio- zonder visueel-vergaderen te volgen, maar je mist sfeer en je kunt de politiek vertegenwoordigers niet in de ogen kijken. Dat maakt het debat doodsaai en kwalitatief arm. Daarbij is debatteren tijdens de raadsvergadering verdwenen. Dat moet je maar tijdens de commissievergadering doen. Dat is fout. Ik wil dat tijdens de raadsvergadering het debat plaats vindt. Zodat belangstellenden weten wat de motieven van politiek andersdenkenden zijn om een zeker standpunt in te nemen. Wie weet deelt SBV 2.0 die wel …of niet’ Goed om te weten toch als je de volgende keer in het stemhokje staat?

Tot slot
Vera Kalf: ‘Ik zit nu in de raad om SBV 2.0 te vertegenwoordigen. Natuurlijk niet om een wraakcampagne op touw te zetten richting de VVD. Dat zou ten koste gaan van de essentie van politiek besturen. Dan gaat de focus op wat nodig en goed is verloren en daarvoor zit ik hier niet.’

Als haar SBV 2.0-carrière ten einde is gaat Vera Kalf vooralsnog niet terug naar Omroep Vlaardingen. Naast gezellige muziekprogramma’s is professionaliteit en onafhankelijkheid bij de nieuwsrubrieken een vereiste. Een goede professionele lokale oproep is goud waard. Dat daarin een politiek programma hoort is duidelijk. De Politieke Waakhond moet blijven leven.’

Voor wie Vera Kalf na haar persoonlijke Politiek 2.0-leven wil spreken doet er goed aan haar op straat aan te schieten. Dat is ze zo gewend en aan een raad-loos, maar zeker geen radeloos, bestaan komt nooit echt een einde.