Wat moet je vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen nog kwijt in een promotioneel interview als je net bij alle Vlaardingse huisgezinnen in het hart van Groot Vlaardingen op doortimmerde wijze en met een eigen bijlage je ideeën duidelijk hebt geventileerd? ONS.Vlaardingen-voorman Frans Hoogendijk doet een humane poging. Aan de lezer de beoordeling of hij daarin is geslaagd.
Politiek is altijd in beweging. Geen statement is eeuwig houdbaar. De tijden veranderen en nergens zoveel aanpassingen als binnen bestuurlijke organen zoals in dit geval het Vlaardingse college en aanpalende, sturende raad. De raad immers, behoort wethouders op pad te sturen met een opdracht. Die politiek kleurrijke club van 35 vaak gemotiveerde pluchebekleders bepaalt, liefst aan de hand van inbreng van inwoners en in onderlinge saamhorigheid (*) waarheen de stad koers zet en op welk niveau de toekomst - met open vizier en niet met behulp van schimmige achterkamertjespolitiek - op korte, middellange en lange termijn.
Frans Hoogendijk: ‘We leven in vreemde, bizarre tijden. De ene wereldwijde medische ellende is nog niet achter de rug of de andere oorlog speelt zich aan de rand van Europa, niet ver van ons vandaan, af. De term “leefbaarheid” krijgt direct een geheel andere lading dan onze huidige samenleving (op stadsniveau) is gewend. Ineens dienen we ons op lokaal niveau met de wereldpolitiek bezig te houden door het opvangen van mensen die huis noch haard hebben. Dat stelt de verkiezingen en het belang ervan ineens in een geheel ander daglicht. Maar daarom is een goede opkomst en het maken van een verantwoorde keuze volgende week misschien nog wel meer dan ooit van belang.’
De zon schijnt boven Vlaardingen. Dat is een meteorologisch gegeven. Het interview vindt dan ook buiten plaats. ‘Op die manier proef je de stad nog beter,’ meent Frans Hoogendijk.
Werkwijze & Burgerparticipatie
Frans Hoogendijk: ‘ONS is een partij die zeer hecht aan inbreng vanuit bewoners van de stad. Die vruchtbare “ideologische mest” die ons wordt geschonken wordt met de indiener ervan doorgenomen zodat geen misverstanden ontstaan. Dan wordt gewogen op nut, noodzaak en financiële haalbaarheid. Als er geen geld is, maar het idee goed, dan moet soms worden gewacht met de uitvoering. Maar nooit gaat opbouwende inbreng de versnipperaar in.
Van belang is dat de burgerparticipatie ook op ambtelijk niveau eindelijk eens wordt geaccepteerd en geïmplementeerd in het systeem. Iedereen doet enthousiast in je gezicht maar in de praktijk wordt er aan het Westnieuwland en aan de Markt niets mee gedaan. Dat ideeën uit de stad worden genegeerd vind je naar mijn idee dan ook terug in de matige opkomst. De laatste keer was dat als ik het me goed herinner 50,2%. Onze leus is dan ook van meet af aan: De gemeente is er voor u en niet andersom.’
Energietransitie
Frans Hoogendijk: ‘De komende jaren gaat Nederland aan de energietransitie. Dat moet vanwege het opraken van fossiele brandstof. Die discussie gaan we dan ook niet aan. Nu wordt er kort door de bocht besloten dat in Holy de hoofdsteden- en drevenbuurt als eerste aan de beurt zijn om van het gas af te gaan. De kosten bedragen zo’n €15.000,- per woning. Maar wie gaat dat betalen? Niet alle (Lees: de meeste) huisgezinnen hebben dat geld. Die hebben dus een probleem. Het lijkt me zaak die kosten bij de energieleverancier te leggen. Die plukt er tenslotte ook de financiële vruchten van. Met zo’n nota help je mensen juist aan het gas terwijl ze er nu net vanaf moeten! Los nog van het feit dat de mensen in Holy nog van niets weten. Communicatie?’
Wonen
Frans Hoogendijk: ‘Wonen is ook zo’n beladen onderwerp. De stad, zoals elke gemeente, moet een zo ideaal mogelijke mix zijn van sociale huur tot aan dure villa’s en alles wat daartussen zit. Er staan tot aan 2030 vijfduizend te bouwen woningen in de agenda. Van 2900 is locatie al bepaald als ook het soort woningen en voor 2.100 stuks moeten nog locaties gezocht. Dat is aan de raad die invulling te geven waarna de wethouder kan (laten) bouwen. Dat doe je in overleg met de woningbouwcorporaties en ontwikkelaars en dus ook met de inwoners.
Het stoort mij dat iedere partij er een eigen agenda op na houdt en tijdens debatten daar over zwijgen omdat dat maar weinig z.g. betaalbare woningen zijn over iets dat ons allemaal aangaat. Dat werkt non-productief. Zo ook de toepassing van de Rotterdamwet. Door ons omarmt. Door anderen aanvankelijk verguist en nu als eigen idee naar voren gebracht geeft dit instrument de stad de kans om op te klimmen naar een hoger segment. Er zijn er die wet zien als een vorm van racisme; het tegendeel is waar. Het verlaagt de overlast en verhoogd de leefbaarheid. In de Westwijk zie je al de eerste positieve effecten. Met iedere verhuizing knap de wijk weer een stukje op.’
(*) Noot voor aspirant-politici, Judas-profeten en democratische trollen
Saamhorigheid: Een groep mensen die op grond van raciale, culturele, historische, godsdienstige en politieke kenmerken bij elkaar horen en zich ook bewust zijn van eendrachtigheid, eensgezindheid, solidariteit en verbondenheid.