Het kostte de gemeente Vlaardingen uiteindelijk ruim elf jaar en €450.000,- (*) om in te zien dat bij het aanbesteden en vergunnen van de gokinrichting in het v/h V&D-pand aan het Veerplein met name door de toenmalige wethouder (Hans Versluijs, red.) onrechtmatig is gehandeld. Hierbij een verkort relaas vanaf het prille begin tot aan de gemeentelijke knieval. Een interview met benadeelde Robert de Vries van de gelijknamige Rotterdamse Speelautomatenhandel.
2012
Robert de Vries: ‘Als ik het me goed herinner stonden de eerste stukken, dat Vlaardingen een leisure centrum zou krijgen, in 2005 in de krant. Medio 2009 of 2010 hebben we ons gemeld met een aanvraag tot exploitatie. De zaak begon in 2012 echt te spelen. In eerste instantie waren er drie bedrijven in de race (die nooit een race werd) de gokhal in het v/h V&D-pand te mogen exploiteren: Hommerson uit Den Haag, Hobea (Schiedam) en wij. In de aanloop ging het al mis. Wethouder Hans Versluijs speelde schimmig spel en zonder dat Hobea of wij een eerlijke kans kregen ging de vergunning naar Hommerson.
Wij hebben hier direct bezwaar tegen aangetekend. Hobea had geen zin in alle juridische rompslomp en gooide direct de handdoek. Dat bezwaar liep tot aan de Raad van State toe. Die oordeelde, na bestudering van de stukken, dat de gemeente Vlaardingen niet goed had gehandeld. Het v/h V&D-pand was eigendom van Real Estate en niet ver voor de Vlaardingse vergunning had het vastgoedbedrijf zakengedaan met Hommerson. Dat betrof de Palace Promenade in Scheveningen. Noem het een zakelijke link.
De brief die er meer werden
Daarop hebben we een brief gestuurd aan Real Estate, waarin ons bezwaar dat enkel werd verhuurd aan Hommerson; de andere kandidaat. Ook daarna vond de Raad van State dat de zaken niet eerlijk waren verlopen, maar dat de locatie, zoals de gemeente Vlaardingen die had omcirkeld op een plattegrond, onvoldoende ruimte bood voor meerdere gokhallen. Daarop hebben we de zaak de zaak gelaten. Wetende dat de vergunning voor vijf jaar gold en op dat moment wij ook weer in het zicht zouden komen. Na die vijf jaar (in 2017, red.) verliep volgens afspraak de vergunning en de her-vergunning zou open en eerlijk verlopen.
In de tussentijd hadden we ons oog laten vallen op het nieuwe V&D-pand, daar waar nu Medikamente Die Grenze zit. Om nog altijd onbegrijpelijke redenen moesten we ons door een dik (doet vingers zeven centimeter uiteen) pak van eisen doorworstelen en dat alles in maar zes weken voor elkaar zien te boksen. Dat was onhaalbare kaart. We hebben ook toen direct een brief gestuurd aan inmiddels ex-burgemeester Annemiek Jetten en verteld dat Hommerson vijf jaar eerder jaren de tijd kreeg om hetzelfde traject af te leggen. Immers: je moet het pand zien te verwerven, een plan van aanpak en uitvoering maken en met omwonenden, als direct belanghebbenden, praten. Jetten was mordicus tegen alles wat in de brief stond. Zelfs toen de Raad van State de gemeente liet weten dat ze (weer) niet juist had gehandeld hield ze haar voet bij haar stuk.
Het stijve been van Jetten
Daarop moest Hommerson, we zaten inmiddels in de coronaperiode, drie maanden dicht. Tijdens die van gemeentewege gedwongen sluiting wonnen we weer een zaak zonder dat hier opvolging aan werd gegeven door Jetten c.s. Daarop hebben we een claim gestuurd van €1.1 miljoen. Kijk, Hommerson kan ik niks kwalijk nemen. Die hebben gewoon gehandeld als ondernemer. Dat zou ik hun plaats ook hebben gedaan. Het is gewoon een collega-bedrijf en dan vecht je voor je eigen toko. Ook ging in die tijd de casino A20, bij de benzinepomp tussen Rotterdam en Delft aan de A13, open die na een zitting direct de deur moest sluiten. Voor ons hoefde dat niet, maar ja: er werd beslist. Het casino is eigendom van Sir Winston uit Den Haag.’
In de tussentijd zei Jetten middels juridisch medewerker Pieter Eikelenboom (Adviseur Strategie en Beleid) dat De vries kon blijven procederen, maar dat de gemeente Vlaardingen nooit zou betalen. Hiermee ging de toenmalige burgemeester tegen alle als dwingend geuite “adviezen” van de Raad van State in.
Eenhoorn: symbool voor kracht, puur- en zuiverheid
Pas met de komst van interim-burgemeester Bas Eenhoorn kwam er tekening in de zaak. Die belde kort na zijn aanstelling op en binnen de kortste keren zaten we rond de tafel om proberen de kwestie op te lossen. Hij erkende ruiterlijk dat de gemeente fouten had gemaakt en heeft er meteen de gang in gezet. Helaas was Eenhoorn interimmer. Daarna kwam Bert Wijbenga en met hem hebben we slechts gecommuniceerd via onze advocaten.
Onze claim van 1.1 miljoen euro werd inmiddels serieus genomen. De accountant van de gemeente en onze advocaat zijn daarop vorig jaar een paar dagen bezig geweest om de administratie te controleren en te bepalen of de hoogte van de claim terecht was.’
Licht aan einde juridische tunnel
Er werd na bestudering van de stukken eind november 2022 overeengekomen dat de gemeente Vlaardingen €450.000,- zou betalen aan De Vries Speelautomaten (*). Dat bedrag is begin dit jaar overgemaakt. Een deel van dit bedrag is op tafel gelegd door Real Estate dat door de gemeente Vlaardingen als zondebok is aangemerkt. Verantwoordelijk werd gehouden voor althans een deel van de ellende. Naar het schijnt heeft Real Estate een derde van de totale claim betaald.
Robert de Vries: ‘De gemeente legde ook de eis op tafel dat De Vries Speelautomaten nooit meer in Vlaardingen een gokgelegenheid mocht beginnen. Dat is inmiddels van tafel. Nu hangt de gemeente nog een claim van Hommerson boven het hoofd vanwege de drie maanden (onterechte) sluiting en dus omzetderving.’
Vage start
De rol van toenmalig wethouder Hans Versluijs is, net als die van ex-collega Paul Scheffer (wethouder t/m 2006) een schimmige. Robert de Vries: ‘In 2011 bezwoer Hans Versluijs ons drie weken voor de deadline tijdens een vergadering op zijn kantoor dat zowel Hommerson, Hobea als De Vries alle en gelijke kansen zouden hebben. Vreemd is dat op dat moment Hommerson al voor ruim een miljoen aan automaten had besteld. Dat doe je niet om je magazijn te vullen. Daarbij: het stond ook al in de krant dat Hommerson locatie Veerplein zou uitbaten.
In een raadsvergadering in 2017, toen er van her-vergunning sprake was, zat de raad te slapen. Enkel Lianne van Kalken van GroenLinks was toen scherp. Misschien niet voor niets dat juist zij nu wethouder is. Dit alles maakte, ondanks een uitgebreid betoog van onze advocaat Sietse, kennelijk weinig indruk op de vijfendertig raadsleden min één.
Landelijk leergeld
Eén ding heeft deze vreemde odyssee wel opgeleverd. Dat is dat er op dit punt landelijke protocollen zijn ingevoerd opdat herhaling wordt voorkomen. Nu dus open en eerlijke inschrijvingen, geen achterkamertjespolitiek en handjeklap, en openbare aanbesteding/toewijzing, desnoods via loting, aan de nieuwe uitbater.’
Conclusie
Vlaardingen heeft in deze zaak geblunderd en een zaak onterecht op de spits gedreven die in de kiem gesmoord had kunnen worden. Ex-wethouders Hans Versluijs en Paul Scheffer en ex-burgemeester Annemiek Jetten speelden onduidelijke rollen die duidelijk maken dat trouw zweren bij je aanstelling, hoe fanatiek en gemeend ook, én je aan de Wet houden twee dingen zijn.
Noot
(*) Bron: raadsstukken gemeente Vlaardingen.