Ben Vuijk kan er om lachen, al vindt hij het triest en getuigen van ideeënarmoede: ‘Als ze mijn plannetjes en voorstellen pikken, betekent dit dat ONS.Vlaardingen de plank zeker niet heeft misgeslagen. Noem het een compliment met een omweg.’ Voor alle duidelijkheid en politieke groenzoeters die de uitgave van ONS.Vlaardingen niet kennen volgt hier nogmaals zijn bevlogen betoog.

Veerplein | Liesveldviaduct
We wandelen door het stadshart. Hoewel … hart? Harteloos is een betere benaming. Scheve palen (al dan niet met lantaarn), losliggende tegels en armetierig fonteintjes omgordt met grauwe muren en damwandbeplating: zie hier het historisch koopcentrum. De nietszeggende omlijsting van een paar schichtig voortjakkerende kooplustigen.

Ben Vuijk: ‘Ik heb het allemaal al eens gezegd. Maar zolang dit kabinet Vlaardingen er niets mee doet, zal ik het blijven zeggen: opknappen, uitlichten en zorg voor passende horeca. Dit in het kort. Neem nu dat v/h V&D-pand. Nog altijd een lelijke schoenendoos. Het is dat er ‘s zomers bomen met volop groen voor staan. Waarom geen verticale tuinen. Op het Veerplein zelf wat kiosken, overhangende beplanting op de luifels waar met name Pontier de boeken sleet en vlaggen rondom.’

Van het Veerplein naar circuit Liesveldviaduct is een kwestie van twee halve trappetjes in een van God en iedereen verlaten trappengat. Normaal de richting van de hemel beklim je daar de Green Mile. Vuijk: ‘Je hebt twee van die zwarte gaten met trappen. Zorg in de ene voor een afbeelding van Bassie en in de ander eentje van Adriaan. Lardeer dat met verbindende teksten waardoor het ineens spannend wordt de trap op en af te gaan.

In het midden van het Liesveldviaduct tegenover de Hoge Witte een Grieks restaurant. Waar eens gasten zelf hun oriëntaals maal bijeen wokten zit nu Palladion. Culinair doe-het-zelven heeft plaatsgemaakt voor de betere keuken. Vuijk: ‘Dit is een prima plek voor een restaurant. Nog beter zou het zijn als het Liesveldviaduct afgesloten zou worden voor verkeer. De bus een straatje om en veel groen. Tussen het vliegveld en Valencia (E) is een rivier drooggelegd. Dat is nu een kilometerslang stadspark waar je enkel mag wandelen en fietsen. Dat, in het klein, zou het voorland kunnen zijn voor het architectonische gedrocht dat Liesveldviaduct heet.’

Wijst naar beneden en zegt: ‘En de weekmarkten naar het Schoutplein. Dat is intiemer en groot genoeg. Hou je het Veerplein over voor permanente zaken en evenementen.’

Hoogstraat
Ex-wethouder Hans Versluijs/Versluys vertelde ooit aan de verzamelde lokale pers dat winkelcentra in een lint (zoals toen de Van Hogendorplaan, red.) uit de mode waren. Dat kan zijn, maar gevarieerd winkelen in een goed bezette winkelstraat geniet nog altijd de voorkeur van menig winkelend klant. Goed betalende ontwikkelaars beïnvloeden menig matig georiënteerd en kritiekloos wethouders-hoofd.

Ben Vuijk: ‘De Hoogstraat voldoet aan alle voorwaarden om een aantrekkelijke winkelstraat te zijn. Mooie panden, makkelijk af te sluiten voor alle verkeer, behalve wandelaars. De boel moet enkel opgekuist, uitgelicht met LED en alle ramen moeten “open”. Dus geen Xenos of H&M met afgeplakte achterkanten. Zet er desnoods een boete op.
   En alle fietsen? Die zet je bij Graatje op de ponton. Daar staan ze bewaakt en het is ervoor bedoeld. Veilig met permanent toezicht en opgeruimd ineen.’

Stadspark | Oost- en Westhavenkade | Schiedamseweg
De Spaanse trappen mogen wat Ben Vuijk betreft rekenen op een enthousiast “Olé!” ’s Winters soms een tikje te glad en s ’zomers een bloemrijke overbrugger van dijkhoogte naar plat winkelland.
   De Oost- en Westhavenkade moeten nu eindelijk eens broer en zus van elkaar worden; gelijk een tweeling. Dus: gespiegeld qua klassieke uitstraling en met ver- of uitlichting die daaraan appelleert. Nu de burgemeester er woont zal hij daar zeker het belang van inzien. LED is de betaalbare en haalbare norm. Informeer gerust eens bij Hans Slagboom. Een gekend fenomeen op dit gebied.
   De Schiedamseweg is een circuit dat ze vergeten zijn in de Formule I kalender op te nemen. Niet zelden wordt met zo’n 100 km/p.u. de afstand tussen Havenbrug en Verploegh Chasséplein afgeragd en van de politie ontbreekt elk spoor. Ook hier is het wachten op de eerste dode. Die rubber matjes voor de Stadsgehoorzaal hebben geen effect, anders dan rubber tegels in de speeltuin.
   De Havenbrug is een donker monster waarop vier amper zichtbare drollen ergens aan het nachtelijk firmament slechts dieren met sonar een dienst bewijzen. Maak van die duffe overgang een kleurrijk palet. Maak er desnoods een wedstrijd van wie het tofste (uitvoerbare en betaalbare) idee heeft.
   Aan de Oosthavenkade liggen vier stuks wit plastic waarvan wordt beweerd dat het schepen zijn. Dat kan, maar niet in een historische haven. Vaar lekker naar Saint Tropez en hang daar de bink uit met dat polyester.’

Spreijpand | Buizengat | Dooie muren & ander ongerief
Als het aan Ben Vuijk ligt gaat er structureel een essentieel bedrag naar stadsherstel en (een beetje) vernieuwing. Hij voelt zich weleens een oude ziel. Hij is verknocht aan wat Vlaardingen allemaal heeft gemaakt tot die mooie vissersstad van weleer.

Ben Vuijk: ‘Er zijn zoveel zaken die, als je ons boekje erbij neemt, tot de verbeelding spreken. Heel veel achterstallig onderhoud en waarover inwoners en spaarzame gasten niet alleen figuurlijk vallen. Met enig inzicht en een degelijke commissie die (Europese) subsidies aanvraagt ben je al een heel eind. Die club verdient zichzelf terug.’

Als De Vlaardinger en Ben Vuijk afscheid nemen van elkaar is één ding zeker: ‘Vlaardingen neemt alle adviezen nu maar eens ter harte en zorgt voor een plan dat wordt uitgewerkt of een nieuw vlammend betoog zal verschijnen. Daar worden inwoners blij van.’

En net voor het afscheid echt aanstaande is zegt hij (met enige stemverheffing): ‘En zet er maar bij dat dit nog maar het topje van de ijsberg is die Vlaardingen heet. Ik heb enkel nog maar het centrum en de ommelanden aangeroerd.’