Als kind had Wies Groeneveld vaak last van oorontstekingen die, toen zij zeven jaar was, uitmondden in hersenvliesontsteking. Daardoor ging zij met haar linkeroor slechter horen. Nadat het gehoorverlies jaren op hetzelfde niveau bleef, brak tijdens haar studie een periode aan dat Wies steeds meer moeite kreeg om docenten en medestudenten te verstaan. Daarna volgden jaren van verdere verslechtering en ruim tien jaar geleden ging het gehoor in een dermate hoog tempo achteruit, dat hoortoestellen en andere hulpmiddelen niet meer toereikend waren. Als gevolg van progressief gehoorverlies, genaamd 'otosclerose', werd zij helemaal doof, maar sinds medio 2014 kan zij in beperkte mate met één oor weer horen door een Cochleair Implantaat (CI). Over haar ervaringen heeft Wies Een en al oor geschreven.