Vrijdagmiddag, ergens in januari. Waarman zat lekker thuis op de bank. Buiten was het kil en de regelmatige natte neerslag was ook geen feest. Onlangs verjaard en op weg naar bejaard realiseerde hij zich dat met de huidige tendensen en populistische maatstaven, waarbij veertig het nieuwe dertig was, vijftig het nieuwe veertig, et cetera, wellicht de dood het nieuwe leven zou worden. Hij zag er nochtans niet naar uit.

Vlaardingen, ergens in juli 2023. Snikheet en de spreekwoordelijke mussen vallen bij bosjes van de daken of zomaar uit de lucht. Terrassen overvol en een tafel met wat stoelen is zo zelden als een land zonder oorlog of een ingeënte zonder hartproblemen.

VLAARDINGEN - Saartje Oudenkrot was sinds mensenheugenis gelieerd aan de man die we kortweg De Burgemeester zullen noemen. Beide van de club van oranje en blauw heerste er bij hen zowel vóór, tijdens als ná de corona een ernstige vorm van Rimsky, Eigenheimer en zowel retrogade als anterograad geheugenverlies. Het leek erop dat je, om lid te kunnen worden van de liberale club, besmet moest zijn met dit ‘virus’.

VLAARDINGEN - Was Peer Mascini maar burgemeester van de Schelvispekelenclave. Dan had het allemaal niet zo’n explosieve vaart gelopen. Was de bekende Vlaardingse loodgieter nog gewoon rubbertjes van lekkende kranen aan het vervangen en verstopte afvoeren open aan het maken. Nu is het een tijd van explosief ongerief met veel dB’s, pre-Nieuwjaars vuurwerk in de nacht en angstige omwonenden die geen oog meer dicht doen.

VLAARDINGEN - Een stad is geen stad als er geen volwassen Joy Division is. Voor wie niet weet wat dit is hier een korte uitleg. De naam Joy Division, waar de Engelse band, met als zanger de legendarische Ian Curtis, naar is genoemd, komt uit het boek The House of Dolls van Karol Cetinsky en verwijst naar een plek in de naziconcentratiekampen waar gevangenen zich moesten prostitueren voor de machthebbers.

VLAARDINGEN – Een dame van het type bekakt stapte parmantig op Waarman af. Ze zei: ‘Rechts rukt op. Niet alleen in Vlaardingen, is vrijwel heel Nederland het pappen, nathouden en op alle fronten achteruit hollen op basis van leugens-beleid, dat sinds 14 oktober 2010 [13 jaar] onder leiding van de VVD wordt beleden, meer dan zat. Mark Rutten, die zich voorafgaande de verkiezingen ineens wist te herinneren dat een hernieuwde uitverkiezing er niet in zat, heeft zijn stempel gedrukt. Of dat stempel makkelijk afwasbaar is zal de tijd leren.

VLAARDINGEN - Woensdag gehaktdag […] 22 november is het weer zover: Verkiezingen. Ditmaal zijn er nieuwe leden van de Tweede Kamer der Staten-Generaal nodig. Ook dit nationale pluche is geen oneindige bron van lekker zitten, beetje appen, misschien een shotje op tv en maandelijks incasseren van wat de belastingbetaler heeft opgehoest. De keuze is aan U: Oh, Vlaardingers.

VLAARDINGEN - Afgelopen vrijdag was Waarman op uitnodiging in het Stadsarchief bij historisch geweten en straatnamenwonder Harm Jan Luth en multifunctioneel leerkracht (een understatement) Bram Keizerwaard. Die laatste, opleider van vele jonge Vlaardingers die ooit “Het Groen” bezochten.

Het zal een deel van de niet-binnen-de-regio-vakantievierende Vlaardinger zijn opgevallen dat de vliegoverlast van Zestienhoven a.k.a. Rotterdam The Hague Airport een stuk minder is (Lees: stiller) is. Normaal einde middag een kwartetje gevleugelde luchtvervuilers dat met veel kabaal vanuit het zuiden iets voorbij de A13 wielen aan land zet: verder te zwijgen over dat horen en zien je vergaat. Is het een andere windrichting die de blikken vogels noopt een andere aan- en afvliegroute te nemen of zijn er zoveel vluchten uit de lucht gehaald dat luchtig Rotterdam werkloos is? Hoe het ook uitgelegd wordt: Vlaardingen is er een stuk rustiger op geworden.

Het gonst in Vlaardingen. Nee, niet van de bijen die, met nog een maand te gaan, enthousiast het lokale luchtruim vliegend en zoemend bevolken in vrolijke afwachting en in blijde verwachting zijn van de aanstaande bloesem. Om dit feest cachet te geven dient wethouder Lianne van Kalken eerst heel veel bloesem dragende bomen te planten in plaats van een doodenkele communistische beuk.

Deze week had ONS.Vlaardingen een idee voor een 1 april grap; we doopten Schiedam om als Vlaardingen-Oost. Uiteraard met een knipoog, maar met een serieuze ondertoon.

Vlaardingen heeft voor een relatief kleine stad behoorlijk veel grootstedelijke veiligheidsproblemen. Zo zagen we dat afgelopen jaar alleen al terug in verschillende steekincidenten en ‘drogeeravonden’. Het is daarom niet meer dan logisch dat onze burgemeester er alles aan doet om de veiligheid en het veiligheidsgevoel te bevorderen door bijv. preventieve fouilleer acties.

SCHIEDAM - Onze huid werd steeds bleker, de kringen onder onze ogen steeds donkerder. De rugzakken steeds zwaarder van nakijkwerk dat meegesleept werd tot in de kerstvakantie. De kerstvakantie! Magische woorden. Het hele docententeam was eraan toe. En nu is hij daar, die lang begeerde periode van relatieve rust.

Een keurig heer zette zich naast Waarman op een terras in de zon van het door Ierse horeca gedomineerde Vlaardingen. Hij zei: ‘Goeiendag.’ En: ‘Mag ik u iets te drinken aanbieden?’ Dat mocht en de trouwe Waarman fans (en dat zijn er nogal wat) weten dit allang.

Een merkwaardige schoonheid met een lange kleurrijke leren jurk, de ogen zwaar opgemaakt en het haar met een staart schuin achterop het hoofd geplakt, kwam naast Waarman zitten. Met een wat oenig klinkend lijzig dialect begon zij te praten na eerst een kleurrijke cocktail (bont als haar kunstzinnig gewaad (*) te hebben ontmaagd door er een fikse slok van te hebben genomen:

Het kalf is verdronken, maar of de gemeente Vlaardingen de put nu gaat dempen blijft de vraag. Vrijdagavond laat op 17 juni was voor de zoveelste keer een illegale race op de ditmaal Holysingel: auto vs. motor (*). Inzet? Dodelijke afloop! De Holysingel is maar één van de plaatsen binnen Vlaardingen waar regelmatig wordt geracet. De Lepelaarsingel en het Liesveldviaduct zijn ook bekende “circuits”. Om er maar twee te noemen. Waarman schudt het trieste hoofd langzaam maar beslist: “Is het college doof voor vragen en kritiek van inwoners?”

En dan sta je op een mooie avond ineens in het productiebos. Het oudste stukje bos in de Broekpolder dat in de jaren 1968-1969 is aangelegd. Tussen enkele grote bomen op een open plek onder het bladerendek lijkt het of ik terug ben in militaire dienst. In een van de bossen bij de kazerne in Seedorf, waar we onze AV-bivak hebben gehouden. De bodem veert dankzij de humuslaag, die zo’n tien centimeter dik is. Dat laatste verrast mij, want de bomen waren in de eerste jaren nog klein.

Nu het net geregend heeft, de lucht nog steeds bijna helemaal grijs is en de zon een beetje doorkomt, komt mijn favoriete stukje Broekpolder nog beter tot zijn recht. Tegen zo’n achtergrond zijn de verschillende tinten groen het beste te zien. Ik heb ze niet geteld, maar het zullen er heel wat zijn.

Het is de periode van het mooie weer. Dan worden winterstenen opgelicht en kruipt allerlei slag tweebenige types vanaf het kerkhof richting stad. Ook vampiers hebben recht op vertier en waarom niet eens op het terras van Eetcafé d’Oude Stoep.

Er stond een man bij Waarman voor de deur. Waarman deed open en na korte uitleg zaten beide heren in de tuin. Het mini-equivalent van de Broekpolder. De man ging er eens goed voor zitten. Het was dan ook een belangrijke en veelomvattende boodschap.

Na door het ijs te zijn gezakt met niet alleen zijn Europese scheve schaats heeft ex-wethouder Arnout Hoekstra besloten om vandaag 1 april zijn van origine Noorse ijzers aan een allesbehalve treurige wilg te hangen. De reden van zijn vlotte vertrek? De algehele oppositie tegen zijn terugkeer op het Vlaardingse stadhuis. En de vlotte conclusie van Oom Ivo dat de SP vooralsnog als het kleine jongetje, dat het is, in de schoolklas de eerste formatiegespreksronde moet afwachten. Liefst staand in de hoek met de voeten in de prullenbak, de handjes op de rug naar de giechelende klas gekeerd; de ezelsoren fier omhoog alsof het geen ezelsoren zijn.

‘In tijden dat morgen al langetermijnplanning is, staat de Vlaardingse raad aan de vooravond van weer een chaotische bestuursperiode. Met 14 partijen de stadse kar met vierkante wielen trekken is tot mislukken gedoemd.’ Aldus een ex-politicus tegen Waarman op de verkiezingsavond waarbij de tv als streamscherm het ene zenuwachtige dorp na de andere nerveuze stad te zien geeft.

Het is een relatief warm voorjaar. De lucht strak en blauw vanwege amper vliegverkeer blijft de thermometer op 16˚ Celsius steken. Door de stad lopen als in een polonaise kleurrijk geklede mannen en vrouwen met rode plekken in het gezicht van de laatste winterwind en opgekropte zenuwen. Brievenbus na brievenbus wordt gevuld met een kleurrijke folder. Vrijwel iedere partij heeft wel een flyer of een krant.

… het jaar is 20XX. Einde winter en de bladeren zitten nog niet aan de bomen. Op een stormachtige nacht loopt een Gefrustreerd Tomaatje langs een van Vlaardings door regenbuien geteisterde havenkades. In de wankel voort schuifelende figuur, lijkbleek, stomdronken, brullend dat die van ONS klootzakken zijn, en met stroblonde vlasharen, zijn roodomrande gelensde ogen weifelend loerend naar een uitgang van de stad, die de in terlenka broek, nylonsokken, ongepoetste te dure schoenen en een afgedragen zomerjack meewarig gedoogd binnen haar stadsmuren, herkennen wij Onze Europese Verliezer Arnout Hoekstra … (*)