En dan sta je op een mooie avond ineens in het productiebos. Het oudste stukje bos in de Broekpolder dat in de jaren 1968-1969 is aangelegd. Tussen enkele grote bomen op een open plek onder het bladerendek lijkt het of ik terug ben in militaire dienst. In een van de bossen bij de kazerne in Seedorf, waar we onze AV-bivak hebben gehouden. De bodem veert dankzij de humuslaag, die zo’n tien centimeter dik is. Dat laatste verrast mij, want de bomen waren in de eerste jaren nog klein.

Nu het net geregend heeft, de lucht nog steeds bijna helemaal grijs is en de zon een beetje doorkomt, komt mijn favoriete stukje Broekpolder nog beter tot zijn recht. Tegen zo’n achtergrond zijn de verschillende tinten groen het beste te zien. Ik heb ze niet geteld, maar het zullen er heel wat zijn.

Het is de periode van het mooie weer. Dan worden winterstenen opgelicht en kruipt allerlei slag tweebenige types vanaf het kerkhof richting stad. Ook vampiers hebben recht op vertier en waarom niet eens op het terras van Eetcafé d’Oude Stoep.

Er stond een man bij Waarman voor de deur. Waarman deed open en na korte uitleg zaten beide heren in de tuin. Het mini-equivalent van de Broekpolder. De man ging er eens goed voor zitten. Het was dan ook een belangrijke en veelomvattende boodschap.

Na door het ijs te zijn gezakt met niet alleen zijn Europese scheve schaats heeft ex-wethouder Arnout Hoekstra besloten om vandaag 1 april zijn van origine Noorse ijzers aan een allesbehalve treurige wilg te hangen. De reden van zijn vlotte vertrek? De algehele oppositie tegen zijn terugkeer op het Vlaardingse stadhuis. En de vlotte conclusie van Oom Ivo dat de SP vooralsnog als het kleine jongetje, dat het is, in de schoolklas de eerste formatiegespreksronde moet afwachten. Liefst staand in de hoek met de voeten in de prullenbak, de handjes op de rug naar de giechelende klas gekeerd; de ezelsoren fier omhoog alsof het geen ezelsoren zijn.

‘In tijden dat morgen al langetermijnplanning is, staat de Vlaardingse raad aan de vooravond van weer een chaotische bestuursperiode. Met 14 partijen de stadse kar met vierkante wielen trekken is tot mislukken gedoemd.’ Aldus een ex-politicus tegen Waarman op de verkiezingsavond waarbij de tv als streamscherm het ene zenuwachtige dorp na de andere nerveuze stad te zien geeft.

Het is een relatief warm voorjaar. De lucht strak en blauw vanwege amper vliegverkeer blijft de thermometer op 16˚ Celsius steken. Door de stad lopen als in een polonaise kleurrijk geklede mannen en vrouwen met rode plekken in het gezicht van de laatste winterwind en opgekropte zenuwen. Brievenbus na brievenbus wordt gevuld met een kleurrijke folder. Vrijwel iedere partij heeft wel een flyer of een krant.

… het jaar is 20XX. Einde winter en de bladeren zitten nog niet aan de bomen. Op een stormachtige nacht loopt een Gefrustreerd Tomaatje langs een van Vlaardings door regenbuien geteisterde havenkades. In de wankel voort schuifelende figuur, lijkbleek, stomdronken, brullend dat die van ONS klootzakken zijn, en met stroblonde vlasharen, zijn roodomrande gelensde ogen weifelend loerend naar een uitgang van de stad, die de in terlenka broek, nylonsokken, ongepoetste te dure schoenen en een afgedragen zomerjack meewarig gedoogd binnen haar stadsmuren, herkennen wij Onze Europese Verliezer Arnout Hoekstra … (*)

Waarman zat in virtueel Café het Makke Schaap toen een volks wijf op hem afkwam, die lang zo volks niet was als zij eruitzag. Ze zei (zonder ook maar een keertje adem te halen):

‘Geen mens doorstaat een grondig onderzoek. Laat staan een politicus,’ zei een heer die het weten kon tegen Waarman. Hij (de ex-politicus en vechtersbaas van adel) was zelf al geen toonbeeld van ongeschonden blazoen, maar toonde zich immer bereid om de stad Vlaardingen als een Baron von Münchhausen (*) uit deze of gene negatieve spiraal uit het moeras van onkunde, onwil en omkoping te trekken.

SCHIEDAM/DEN HAAG - De belastingdienst kan zijn borst nat maken. Na de toeslagen-affaire is er nu een nieuwe affaire bij: met box 3 schendt de belastingdienst de mensenrechten. Ook als je als burger géén of negatief rendement haalt op je vermogen, kun je belasting over je vermogen verschuldigd zijn. Dat voelt niet alleen onrechtvaardig, dat is het dus ook, aldus de Hoge Raad, ons hoogste rechtsorgaan.

Afgelopen zaterdag 15 januari 2022 mochten de belangrijkste pijlers van de maatschappij, de horeca en het midden- en kleinbedrijf, eindelijk weer eens laten zien dat juist zij de stad van vitaminen en een echt positief “positief” voorzien. Het was, gevoelsmatig voor het eerst sinds de Hoekse en Kabeljauwse Twisten, dat de terrassen vol stonden en de straten gevuld met enthousiast winkelend publiek. Ondanks een magere kou een succes van jewelste en voor permanente herhaling vatbaar.

Waarman kuierde doelloos door Vlaardingen toen hij een gesprek hoorde tussen een ietwat haveloos geklede vijftiger en een vlotte meid met blos op de wangen. ‘Zelf neem ik geen vaccinatie,’ zei zij. ‘Waar ik woon heb je geen neo-NSB’ers en iedereen blijft gelijk. Mondkapje en vaccin of niet.’

‘Project Colditz aan de Maas mag als mislukt worden beschouwd,’ aldus een communicatiemedewerker van de gemeente. ‘De extra beveiligde uitgaansgelegenheid, die vanwege een wel erg vroege kerst wat bleekjes afstak tegen een decor van regen, wind, een eskadron politieagenten en een gruwelijk gebrek aan bezoekers mag als einde oefening worden beschouwd.

Het tekort aan betaalbare woningen in Nederland is van alle tijden. Dat de overheid het (op dit punt) laat afweten is ook niet nieuw.

Het college van B&W heeft onlangs het lumineuze plan gelanceerd om toeristenbelasting te gaan heffen. Alsof Vlaardingen momenteel een toeristische trekpleister van wereldformaat is. Bij de VVV zullen survivalpakketten worden verstrekt, alsmede bijbehorende klewang om je als toerist een weg te klieven door het plaatselijke oerwoud van welig tierend onkruid.

SCHIEDAM - Vanaf 12 november 2021 geldt voor ons allemaal weer het advies om thuis te werken - tenzij het echt niet anders kan. Voor sommigen onder ons geen enkel punt, voor anderen is het een crime. Een goede en comfortabele werkplek scheelt al een stuk natuurlijk. Maar wie moet daar eigenlijk voor zorgen? De werkgever of de werknemer?  

De horeca is weer eens de kop van jut. Kroeg en restaurant zijn wederom het ongewilde breekijzer dat de laatste circa 20% van de bevolking, los van bedlegerige eeuwe- en zuigelingen, moet dwingen zich alsnog te laten vaccineren. Omdat de (nog altijd demissionaire; van regeren vanuit het graf gesproken!) regering de directe confrontatie met de weigeraars of vergeetachtige medemens niet aandurft, mag deze tak van dienstverlening aan (vaste) klanten uit gaan leggen dat een bezoekje niet langer is toegestaan.

Die vrijdagochtend na de installatie van weer een nieuwe burgervader viel het Waarman op dat dit millennium de letter B zwaar favoriet is als het gaat om eerste stadsman. Er zat zelfs een scheikundig trekje in dat hij nog herkende van middelbare school.

Sinds een aantal jaar heeft een aantal bewoners van de Groen van Prinstererstraat er een gewoonte van gemaakt tijdens lekker weer buiten met de buurtjes een praatje te maken. Daarbij een kleine versnapering en soms een toontje muziek. Alle wereldleed en andere grappen passeren de revue. Meest is dit rond etenstijd afgelopen. Een enkele vrijdag wordt het later.

Waarman liep over het Veerplein toen hij iets in zijn nek voelde. Eerst dacht hij aan het Zwaard van Damocles, maar het bleek Jules Bijl. Bot had hij zijn hand daar neergelegd. De twee kenden elkaar niet; hadden nog nooit zelfs een passage gehad in de beruchte stadhuiselijke wandelgangen.

Wie zou eigenlijk de maidenspeech van de nieuwe burgemeester schrijven? Een opkomend zonnetje, dat je daar ’s morgens vroeg met een riem in je hand aan denkt.

Gloeiend asfalt
Waarover ik reed
De afstand groot
Gloeide de warmte
Die liefdevolle hoer
Was het geen ster die mij stuurde
Richting hartje haringstad
Ik, een jongeling; de stad klassiek

Waarman luisterde naar een, vanwege het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, uitgerangeerd politicus: ‘Met de auto door Vlaardingen rijden is spannender dan de achtbaan in om het even welk pretpark ook. Vooral als je het niet voor je beroep doet en je aanspraak maakt op de klassieke term van zondagsrijder. De jongste truc van de afdeling verkeer, ressorterend onder auspiciën van wethouder a.i. Bart Bikkers, zelf een fervent fietser als het gaat om (in)formele bijeenkomsten binnen de stad, kun je vinden onder molen(winkel) Aeolus.