‘Tussen 1850 en 1950 zijn ruim 700 vissers verdronken,’ aldus Leen van Bree, een van de organisatoren van de herdenking en nazaat van een visserman. ‘Daarvan zeker 500 Vlaardingers.’ Vlaardingen en Scheveningen zijn op deze maritieme dodenlijst trieste koploper.

‘Vorig jaar was ik hier ook,’ zei een nazaat van een der vissers, ‘maar toen waren er maar negen gasten waarvan de helft uit Scheveningen kwam. We mogen wel stellen dat dit na 1964 de eerste echte herdenking is.’

Oktober: 1926-2026
Over twee jaar is het honderd jaar geleden dat de VL46 (de Copernicus) met man en muis is vergaan. Zeventien bemanningsleden lieten het leven. Slechts drie overleefden er de storm. Een ervan heette Penning. Nazaten van deze toen 14-jarige knaap (Noortje en Frederique) lazen een gedicht voor dat eindigde met de woorden:

Zeg maar dat vader vandaag nog naar de hemel gaat

Waarop hij het stuk hout, waar vader en zoon zich krampachtig aan vast hielden, losliet en wegzonk. Hiermede zijn zoon het leven reddend.

De muziek deze middag werd verzorgd door het Leger des Heils. Sprekers waren Willy van Bree, burgemeester Bert Wijbenga en dominee Van Haften. Ieder op geheel eigen wijze het belang van deze herdenking verwoordend.

De burgemeester bepleitte het belang van Vlaardingen als “levende” vissersstad. Hoewel er al decennialang geen haring meer gevangen wordt is dit waar de stad historisch op drijft.

Na gesproken woorden en passende muziek werden er bloemen gelegd voor hen die op zee bleven.

Tekst en fotografie
Peter Joore

Fotobijschriften
Boven:  stadsvader Bert Wijbenga kijkt naar de plaquette waarop een achtergebleven moeder met kind
Midden: de tweeling Noortje en Frederique tijdens het voorlezen van hun gedicht
Onder: een deel van de gasten, waarvan veel nazaten van Vlaardingse vissers, die hun voorvaderen herdachten