‘Ik heb alles wat ik me kan herinneren aan mijn uitgever gegeven. Behalve dingen die privé zijn, of die ik liever vergeet. Wat ik allemaal niet meer weet zou bij elkaar opgeteld tienduizend bibliotheken vullen, dus misschien is het maar goed dat ik me dat niet kan herinneren’.
Bovenstaande zinnen openen het voorwoord van de autobiografie ‘Wat ik me herinner’ van de Ierse zangeres Sinéad O’Connor, dat in 2021 verscheen. O’Connor overleed op 26 juli 2023, zesenvijftig jaar oud.
Hoewel de Ierse zangeres een moeilijke, gewelddadige jeugd heeft gehad met een moeder die haar mishandelde, voelt ze tijdens het schrijven van dit boek toch ‘een oneindige liefde en compassie’ voor haar beide ouders. Ze verzucht wel dat ze niet begrepen heeft waarom er nog vier kinderen zijn geboren, terwijl de ouders het absoluut niet met elkaar konden vinden. Het was dan ook een opluchting voor haar toen Sinéads vader een scheiding aanvroeg. Ze was toen negen jaar oud.
De drie delen waaruit het boek bestaat zijn in chronologische volgorde gerangschikt, maar de opgeschreven herinneringen zijn fragmentarisch. In haar verhalen komt de Ierse zangeres eerlijk over. Ze heeft zelf altijd gezegd wat ze vond en hoe ze over alles dacht. Die eerlijkheid heeft in haar carrière nogal eens reacties opgeroepen. Ze geeft ruiterlijk toe dat ze absoluut geen popzangeres wil zijn, maar wel graag wil zingen voor publiek. En ze verontschuldigt zich als ze met het uitbrengen van deze herinneringen mensen zou kwetsen of boos maken. O’Connor heeft bewust verschillende personen niet bij naam genoemd, omdat ze weet dat die dat niet op prijs zullen stellen.
Ondanks deze voorbehouden heeft Sinéad O ‘Connor een zeer interessante en ontroerende biografie geschreven. Ze legt bijvoorbeeld uit waarom zij tijdens een live-uitzending van het Amerikaanse tv-programma Saturday Night Life in 1992 een foto van de toenmalige paus verscheurde. Een rel volgde. En hoe ze werd uitgefloten later dat jaar op het jubileumconcert van Bob Dylan, vanwege haar optreden in Saturday Night Life.
Hilarisch is haar ontmoeting met Prince in zijn grote, schaars verlichte huis. En in het derde deel geeft de Ierse zangeres tekst en uitleg over een aantal albums dat ze heeft gemaakt. Interessant en verhelderend, ook als je haar oeuvre niet volledig kent. Zelf had ze al in het voorwoord opgemerkt dat het best lastig is om over muziek maken te schrijven.
De herinneringen van Sinéad O’Connor zijn onderhoudend en boeiend. Regelmatig geniet je van haar gevoel voor humor. Dat het boek fragmentarisch is doet niets af aan het belang van haar opgeschreven herinneringen. Je verveelt je geen moment. In ‘Wat ik me herinner’ heeft O’Connor ook (privé)foto’s opgenomen, waaronder een schattige opname in haar communiejurk.
Heb je behoefte aan een kort maar volledig overzicht van haar leven en carrière, lees dan het in memoriam van dertien bladzijden in het decembernummer 2023 van muziektijdschrift OOR. Alle hoogte- en dieptepunten worden daar gememoreerd, afgewisseld met foto’s van de zangeres, afkomstig uit het archief van Anton Corbijn.
Sinéad O’Connor werd 8 december 1966 geboren in Dublin en werd op 26 juli 2023 dood aangetroffen in haar woning in Londen. Een doodsoorzaak is niet bekend gemaakt. Op haar vijftiende werd ze in een tuchtschool geplaatst onder andere vanwege een onbeheersbare kleptomanie. In oktober 2018 bekeerde ze zich tot de islam en noemde zichzelf Shudada Sadaqat. Van 1987 tot en met 2014 bracht ze tien albums uit.
'Wat ik me herinner' is in december 2021 verschenen bij uitgeverij Het Moet (Open archief #6) en kost € 24,00. Ook als e-book verkrijgbaar: € 13,00. Oorspronkelijke titel: Rememberings. Vertaling: Irwan Droog. Voor deze bespreking is gebruik gemaakt van de eerste druk.
Recensie
Gerard van Os
illustraties
1. omslag van het boek
2. de auteur als kind in communiejurk (in Nederlandse vertaling in zwart-wit afgebeeld)
Alle boekrecensies zijn ook terug te vinden op: www.vlaardingenleest.nl
Dit is een bijdrage van het recensiecollectief. Lijkt het je leuk om ook een boek te bespreken voor De Vlaardinger en binnenkort ook voor De Schiedammer Online, mail dan je recensie naar Hans Vrugt, eindredacteur van het collectief: hansvrugt@planet.nl.