‘Dit drankje geeft niets dan herinneringen aan een roemrijk kroegleven van een puberende pukkel Sturm & Dranger tot aan de volwassen, grijze man die ik nu ben. Enig ander drankje drink ik niet, nooit. Zelfs bij het ontbijt voor mij geen koffie, thee of jus d’orange.’
Hij nam een stevige nip en smakte met zijn lippen ten teken dat ook de zoveelste hem best beviel.
‘Oudere kroegbezoekers kennen dit drankje vast nog wel. De jeugd zal er geen weet van hebben. Ik vind het tof dat jullie het nog op de menukaart hebben staan. Een reden temeer om snel nog eens aan te leggen in dit sfeervol oud-bruin café waar geen moderne frats voet aan grond krijgt. Schelvispekel: het is een mirakel.’
Hij bestelde met een gebaar dat zowel professionaliteit als liefde voor de kruidenbitter verried nog een kelkje. Evenals bij de ijskoude jenever van Ton Lebbink was hier sprake van een tulpglas. Het waren dan ook deze twee klanten die dienster Caroline het leven zoet maakte.
‘Onlangs las ik in een god betere alsook nota bene digitaal krantje (De Vlaardinger, red.) van het bestaan van dit café. Reden te over om mijn twee cilinders te zadelen en dit oord der vergeten barmanieren, zeden en gewoonten van dichtbij te aanschouwen: geen beter en zaliger onderzoek dan het empirische.
Aldus huppelend en files ontwijkend ben ik tot slot hier aanbeland. Dat zwarte monster, die met dat wijde stuur en twee uitgezakte zadeltassen, dat is mijn ronkend paard. Voor haar geen haver, maar benzine en soms een drupje olie.’
Ton Lebbink bestelde nu de Schelvispekel en het Anderhalfje. Voor wat hoort wat, luidt al sinds mensenheugenis en niet voor niets zijn motto al kan het ook een lemma zijn.
‘De waarheid is dat dit drankje zulk een exquise en uitgelezen hoeveelheid kruiden bevat dat de drinker ervan nimmer nog een ziekte onder de leden krijgt of moest het een gebroken lidmaat zijn. Wat officieel dan ook niet onder de overdraagbare ziektes en aandoeningen valt.
Met die laatste corantaine hebben we ons een exclusieve bubbel gecreëerd in het Vlaardingen van Zweeds Distilleermeester Ole Fontän. Alles en iedereen rond zijn jeu-de-boulesbaan, hebben we ons een buffer gedronken die elke vorm van aanvallend mucus lachend de baas is.
De waarheid omtrent dit wapen zullen wij nooit weten, dat is Ole zijn geheim. Kortom: we hebben een jaar lang feest gevierd, aan elkaar gezeten, Franse kussen uitgewisseld en zelfs is er een antiviraal kind geboren. De wonderen zijn kennelijk en gelukkig de wereld nog niet uit.’
Weer een rondje uit de magische toverkist van Caroline. Nu was het de naamloze gast die weer de bestelling pleegde.
‘De waarheid is dat vandaag-de-dag te weinig eerbied is voor klassieke dranken uit grootmoeders receptenkabinet, of aan grootvaders perfide brein ontsproten. Misschien dat na lezing van dit poëtisch epistel, de voorraad bij de Van Toor Distilleerderijen met Max Verstappenachtige snelheid van eigenaar wisselen. Het zou de volksgezondheid enkel ten goede komen.
De jeugd mag dit geneeskrachtige drankje, zo wil de tot vandaag geheim gebleven overlevering, met beide handen vastpakken. Tenminste als die luie tengels de gsm voor even weg kunnen leggen. Vriendjes en vriendinnetjes zullen het degenen, die de stap durven maken, uiteindelijk vergeven. Het wordt ten slotte hun redding op een vaccin loos leven met uitzicht op talrijke eeuwelingen waarvan zij er dus één kunnen zijn.
Men zal Schelvispekel als een gevuld bloedvat eren. De kruidenbitter muteert niet, is ongevaarlijk en supergezond. Maar voor nu: moge dit advies alle leven vreugde verschaffen aan hen, die van kruidenmengsels houden op alcoholbasis. En wie houdt er nu niet van lekker annex gezond!
Proost!
SCHEURTJES
1.
In Engeland
heten vrouwen nooit Joke
2.
Het applaus
het applaus klaagt
dat ze nooit een ovatie krijgt
laat staan een open doekje
3.
De vrouw van een senior: seniorita
4.
ik nam borsten
nam de mond
nam navel
nam de tenen
nam de dijen
nam de nek
nam oksels
nam de schenen
nam de oren
nam de heupen
nam adem
nam de benen