De reis vanuit zijn ouderlijke woonstee Sexbierum door Noord-Holland naar Amsterdam, een krappe 150 kilometer, had de gehele dag in beslag genomen. Gelukkig scheen de zon en was het warm als in de stee van een deerne. Zo vermoedde hij.

Het viel aanvankelijk niet mee; die stap. Hij woonde in het dorp met de mooiste naam ter wereld of het moest het Franse Condom zijn. Sexbierum combineerde drie van zijn gedroomde favoriete bezigheden: seks, bier en rum. Nu slechts gedachten. Anders was Douwe nooit dominee Dogma geworden. Het verklaarde zijn gedreven Solextrip naar het hoofdstedelijk ondermaanse in plaats van naar het gruwelijk saaie Doodstil. Dat lag wel dichterbij, maar dankzij het melken van koeien, geiten en meerkoetjes was zijn portefeuille tot de rand toe afgevuld met liefst 800 gulden.

Toen de dominee de stad op een vrijdagmiddag binnenreed vroeg hij aan een schaars geklede dame met veel make-up en vuurrode knielaarzen of zij wist waar hij een kamertje kon huren. Nou, dat wist zij wel en een uurtje later stapte de dominee lichamelijk opgelucht, edoch geestelijk enigszins in de war, de roodgekleurde etalagewoning uit met een boei als kreeft.
   Gods wateren over Gods akkeren laten vloeien werd niet gek veel later toegevoegd aan de losse onderdelen van zijn voormalige woonst of moest het zijn dat dit onder het kopje “sex” viel, maar dat was volgens zijn grijpgrage leermeesters een zwaar verboden handeling of moest het met jongetjes zijn.
   Daar deed Douwe niet aan mee.

Op het moment van dit verhaal zat dominee Dogma in Café Helmers. Dat deed hij vaker en zeker niet om zieltjes te winnen voor zijn bloeiende parochie al kwam het er soms wel van. Op zijn tijd kwam het wijwater hem de strot uit, was Bijwater van De Wannebiezz nog niet in de handel, en verlangde hij oprecht naar een rode Bordeaux en een goed gesprek in plaats van eenzijdige prietpraat met de Grote Onzichtbare.

Dienster Caroline, die zijn glas spoelde en het met een wulpse beweging voor haar onderbuik ook zegende, had voor Douwe immer een fles Le Croix Vulgaire op de plank. Dat zette zij met gespeeld misbaar op de toog, waarna haar amant, de dichter Ton Lebbink, het wekelijks met de jeune premier d'eglise gesprek startte.
   ‘Mooi weertje, Vader,’ zei hij sarrend.
   ‘Ik ben zelfs nog niet Zijn Zoon,’ sprak die quasi vermanend.
   ‘Nog een glaasje?’
   ‘Graag, Lebbink. Ik krijg vanavond bezoek en dan is het prettig als ik wat zweverig ben, al is het van een glas te veel. Dus leeg ik vandaag wellicht ook een tweede fles.’
   ‘Wat U niet wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander niet. Dus: het volgende rondje is van uw geestelijke gemeente en vrij ongezien uit de kerkenzak geplukt.’
   Dominee Dogma, die na het verstrijken der glazen steeds meer Douwe werd, keek Ton Lebbink al heel wat minder vroom aan. ‘Rond een uur of tien vanavond komt mijn hartsvriendin. Dat begint met een goed gesprek, waar ik steeds minder trek in heb en eindigt ermee dat zij met de handkar en haar mond mij gaat voor de kachelpijpen.’
   Taalkundig purist Ton Lebbink keek hem met gefronste wenkbrauwen en een glimlach van oorlel tot oorlel aan en zei: ‘Caroline, geef onze Vader die bijna in de Alcoholische Hemelen zijt nog eens een goed gevuld glas. Hij kan het hebben vandaag, die schijnheilige Noorderling, waarvoor Alex van Warmerdam model heeft gestaan.’

Caroline deed wat Ton haar opdroeg. Geheel tegen de #metoo mores van het moment in kon zij vrolijk trouw doen waar ze de humor van inzag. Zo niet, dat had je een Brusseliaanse ambras en kon je verdere traktaties wel vergeten.

Dit verhaaltje emmerde zo nog uren door tot de klok, twaalf sloeg. Niemand sloeg terug. Ook de Heilige Friese Dweil niet, die zijn afspraak geheel was vergeten. Op één van zijn twee paar schone sokken en in zijn zwarte onderbroek danste hij op het Perzisch tapijtje van de leestafel de horlepiep tot groot vermaak van een eivolle kroeg die op punt van ovuleren stond.
   'Eisprong, eisprong, eisprong,' gilde de vrouwelijke helft van de meute(n) als een op hol geslagen Wilders fanatiek en met bezweet voorhoofd, oksels en met een kruisbeweging van heb ik jou daar.
   Die zondag erop zat Zijn kerk voller dan ooit. Van de dame van de kachelpijpen heeft nooit iemand ooit meer iets gehoord. Maar dat dominee Douwe Dogma een vaste klant werd, dat leed geen twijfel. Daarin had iedereen het volle geloof. Menig mis werd hier op vrijdag met het algehele klantenbestand uitgewerkt.
   Wekelijks hoogtepunt werd zijn semi-biologische gedicht genaamd: Meerkoetjes geven meer melk. Het werd een regelrecht hit op kroegniveau.

Amen. Naar Sexbierum heeft hij nooit meer terugverlangd. Wel ging hij jaarlijks twee weken op vakantie naar Middlesex en dat voldeed aan al zijn bescheiden wensen.

NOOIT/ALTIJD

men is nooit fan
altijd een grote
nooit vet
altijd modder
nooit begaafd
altijd hoog
nooit nerveus
altijd bloed

men is nooit verliefd
altijd stapel
nooit blind
altijd steke
nooit enthousiast
altijd laaiend
nooit donna
altijd prima

het is nooit belangrijk
altijd ontzettend
nooit mager
altijd brood
nooit nieuw
altijd spiksplinter

men is nooit van de pot gerukt
altijd totaal
nooit rijk
altijd stinkend
nooit nerveus
altijd bloed
nooit ziek
altijd dood

nooit super
altijd latief

(Ome Ton)