Het schalde door de speakers en iedereen zong mee: Glaasje op, laat je rijden. Sjakie Schram was in Café Helmers nog lang niet vergeten al hadden ze dan een eigen tekst. Dienster Caroline had het er maar druk mee; die op-en-neer golvende vloeistofniveaus in glazen en flesjes. Geen moment stond zij stil, maar ze bleef er fit bij en verdiende haar geld ruimschoots bovendien.
Glaasje op, laat je glijden
Glaasje op, laat je glijden
Dat is lang niet kwaad
Wanneer je wat onzeker in je panty op je benen staat
Glaasje op, laat je glijden
Glaasje op, laat je glijden
Maak de wip die je maakt niet voortijdig stuk
Glaasje op, wat een geluk
Tot zover hield men enigszins maat met Sjakie. Daarop zette Caroline met een vlotte draai de volumeknop op nul en de gastenbrij brulde de unieke tekst die door Ton Lebbink verzonnen zou kunnen zijn unisono. De Maastreegter Staar had er ziende blind van geworden en iets van op kunnen steken.
Sneeuwpop ging eens glijden met zijn nieuwe slee
Na een ritje kreeg hij dorst en stopte bij dit mooi café
Hij dronk bier, wijn, een anderhalfje, enzovoort
Maar toen hij terug wou glijden
Greep tante agent hem bij zijn winterpeen
Het volume met een ruk terug en Sjakie fungeerde nu andermaal als voorzanger in deze onofficiële kerk met gerechtvaardigd geloof in de vloeibare wereld. Daarna mocht de feestelijke volkszanger weer even met retraite en er klonk nu uit alle kelen:
’t Oude baasje gleed al zig-zag in haar gaatje
Want hij was kennelijk in een kennelijk staatje
Lebbink riep z’n dienster en zei: ‘Caroline, kijk,’
Die ouwe glijdt haar muts met ovaria gelijk
Daarna nog eenmaal het couplet en na een massaal gejuich hief iedereen het glas en zong: En we gaan nog niet naar huis. Een nummer dat overigens niet door Sjakie werd gezongen.
Het was een vreemde dinsdag 6 april 2021. De kroeg afgeladen terwijl de meeste kantoorpiefen nog thuis aan het werk waren. Saai met digitale communicatie in de weer lag hier, in dit onvolprezen tweede huis, de gezelligheid en het vrouwelijk schoon voor het oprapen. Zeker na ruime overschrijding van landelijke innamequota van verschillend promillage lieten alle remmen los, woei het hek van de dam en vlogen kledingstukken in het rond.
Geen Dinsdag zou ooit Doller zijn. Zelfs die van 5 september 1944 viel, hierbij vergeleken, in het niet.
De woensdag na die dinsdag was het stil in de stad. De erven Nostradamus voorspelden, gelijk de naamgever van dit geslacht en overigens geheel terecht, een nimmer tot Olympisch onderdeel gepromoveerd spelletje geboortegolf. Die tsunami aan nieuwe koters liet in Amsterdam rondom Café Helmers in de eerste week van 2022 het blij lachend gezichtje zien.
Ton Lebbink sprak tot dominee Douwe Dogma die terugtreden uit het geloof als medebeleidsbepaler een stap voorwaarts vond. Hij zei: ‘Ben je bereid tot het offer van je leven?’
‘Ja.’
‘Ben je bereid voortaan zelf voor je wijn te betalen?’
‘Ja.’
‘Ben je bereid tot het nimmer meer zalvend, zoals een vroom kerkvoorganger betaamt, anderen op hun schuld en boete te wijzen?’
‘Ja.’
‘Ben je bereid tot het blasfemisch oreren in groepsverband met vrienden zoals wij?’
‘Ja.’
‘Ben je bereid tot flirten, braken, nachten doorbrengen in de Maagd haar bed, andere rechthebbende mannen van je af te slaan, het vrije seksuele te propageren, venerische ziekten als gevolg te accepteren en dienster Caroline als enige met rust te laten?’
‘Ja.’
‘Ben je bereid als vijfde lid van de Vier van het Bier en andere Dranken te fungeren in om het even welke kroeg in het hoofdstedelijke tot aan de landsgrenzen toe met uitzondering van de vakantieperiode in het buitenland, , die overigens in overleg geheel naar eigen keuze kan en mag worden doorgebracht?’
‘Ja.’
‘Je bent bereid tot … alles wat je wordt opgedragen?’
‘Ja.’
‘Dan heten we van nu af De Vijf van het Bier en andere Dranken!’
Gejuich steeg op. De nu ex-dominee Douwe Dogma werd op handen gedragen tot de kelken en tulpglazen weer waren gevuld. Toen lieten ze hem spontaan vallen en gingen over tot de orde van de dag.
Ton Lebbink dacht er het zijne van. Vond de dominee een kort en bondig spreker en begreep waarom zijn roeping elders lag en waarom de roemer missiewijn was ingeruild voor liters Le Croix Vulgaire.
PAPPEN EN NATHOUDEN
Schrijven is waakzaam dromen
Onbekende filosofische werken:
De landschappen van Nietzsche
De stillevens van Freud
De etsen van Socrates
De aquarellen van Schopenhauer
De tekeningen van Kant en
de schetsjes van Lebbink