De eerste muziekfilm die ik ooit zag, afgezien van (soms boeiende en oogstrelende) clips op tv en video’s in het Maaslandse Pollepol, was Stop Making Sense van regisseur Jonathan Demme (*). Hij, die veertig jaar geleden Talking Heads voor altijd op een huizenhoge muzikale sokkel plaatste.
Voorafgaande het interview met begeesterd fan Jan de Witte (ex: 3 J’s) de dvd thuis nog maar eens op de buis getoverd. Een heerlijker voorbereiding kun je je nauwelijks voorstellen. David Byrne die, moederziel alleen en slechts “gewapend” met een radiocassettespeler, Psycho Killer direct het publiek betovert. Nog altijd een moment van kippenvel en ontroering. Daarna breekt het feest pas echt los via Heaven, Once In A Lifetime tot aan Cross-Eyed And Painless toe.
“The most extraordinary rock movie ever made,’ schreef Uncut Magazine indertijd. Style Magazine The Face deed er zo mogelijk nog een schepje bovenop en liet optekenen: ‘The Citizen Kane of the concerts movies.’ Voor Jan de Witte a.k.a. Jan Schilder a.k.a. BLANKO een heikele taak dit muziekmonument opnieuw leven in te blazen? ‘Ja, maar we hebben er echt een heel goed gevoel over. De eerste reacties waren die van laaiend enthousiasme.’
Jan de Witte als BLANKO
‘Je wil weten over de naam BLANKO en waar die vanaf stamt. Het antwoord bestaat uit drie delen: 1) Het verwijst naar mijn artistieke achternaam De Witte, 2) Na afscheid van de 3 J’s een nieuwe start en 3) Het is een prima logo en blijft goed hangen.’
Gevraagd naar de uitvoering zegt hij: ‘We houden ons natuurgetrouw aan de film. Talking Heads en Jonathan Demme zijn in deze leidend. Je zult zien dat alles klopt. Het is dan ook gemaakt door fans vóór fans. Inclusief de bekendste schemerlamp ever en alle visuals is het een kleine stap naar het theater en een enorme sprong terug in de tijd. Uiteraard klopt ook de kleding. De grijze sweaters en de enorme jas van David Byrne. Die jas, dat was even zoeken, maar uiteindelijk vond ik in een kledingwinkel een maatje negenmaal extra large. Hierin heeft mijn moeder met haar (hoe toepasselijk) Singer enorme schoudervullingen genaaid.
Vanaf mijn vijftiende ben ik gek van de plaat/film. Ik was en ben nog altijd zwaar geobsedeerd door de muziek en de sonore stem van David Byrne. En vanaf het begin nestelde zich een zaadje in mij: “Dit ga ik ooit zelf live spelen.” De specifieke stem van Byrne ligt dichtbij mijn eigen stem; het is hetzelfde register. Daardoor kan ik op natuurlijke wijze zingen zonder de stembanden te forceren. Dat is ook veel waard.
Maar niet alleen ik, ook de andere leden van de band (waaronder twee nichtjes en twee neven: Volendam ten voeten uit) zijn begeesterd van Talking Heads. We zouden een eenmalig optreden geven in Pop- en Cultuurhuis PX in Volendam en dan verder met ons eigen repertoire. Ware het niet dat theaterboeker Chris Bergwerff van Jacques Senf op de deur klopte en vrijwel direct tien optredens wist te arrangeren (**).’
Life During Wartime is het nummer waarin BLANKO het meest zijn ziel en zaligheid kwijt kan: ‘Dat is springen, rondjes rennen en lol maken. Het is zeer energiek en (bijkomend voordeel) goed voor de conditie. Als je dit nummer avond-aan-avond zou spelen heb je geen sportschool meer nodig.’
Als De Vlaardinger hem confronteert met de “Citizen Kane-ode” zegt BLANKO: ‘Tsja, internationale muziekcritici vonden indertijd dat dit de beste muziekfilm was aller tijden. Ik geef ze nog altijd geen ongelijk. Het is een cinematografisch uniek document, origineel en het staat nog altijd op eenzame hoogte. Daar is geen voeg van tussen het cement geraakt; het staat nog altijd als een huis. De visie van Talking Heads/Jonathan Demme klopt nog immer 100% en scoort en raakt op alle vlakken kant én wal.’
BLANKO zegt het niet direct en daarom komt De Vlaardinger maar met deze boodschap: ‘Koop als de wiedeweerga een ticket en leg oog en oor zaterdag 8 april te luisteren in Theater aan de Schie.
Anders dan Talking Heads-Stop Making Sense
‘Ik ben in 2019 gestopt met de 3 J’s. Binnenkort (oktober 2023, red.) komt mijn 2e soloalbum onder de naam BLANKO uit. Compleet gevuld met dansbare rock. Omdat ik een eigen studio heb kleeft er aan het gehele proces van schrijven, zingen, musiceren en produceren een Jan de Witte-randje. Voordeel is dat je weet wie voor het resultaat verantwoordelijk is; nadeel: je moet een eerlijke spiegel hebben aan de wand en er tijdig in kijken.
Voorafgaand het (nu nog titelloze) album verschijnt eind mei een single van BLANKO met Lorem Ipsum-zangeres Michelle. De titel hiervan is: Give What You Got To Give. Noem het: Happy Rock. Je wordt er geheid blij van,’ aldus BLANKO.
De show in het Volendamse PX was uitverkocht. ‘Tsja, dank je de koekoek,’ denken ze dan al snel buiten het palingdorp. ‘Je nodigt je familie uit en vol zit het!’ De complimenten over dit gelukkig weer eens muzikale feestje liegen er echter geografisch niet om: het merendeel komt van buiten de palingenclave.
Noten
(*) Jonathan Demme is als regisseur onder andere bekend van Silence of the Lambs, Philadelphia en The Mancurian Candidate.
(**) Wie na het bezoek aan Theater aan de Schie nog geen genoeg heeft weten te krijgen van BLANKO’s Stop Making Sense die kan binnenkort nog terecht in Delft en Papendrecht. Klik voor data op: musicbyblanko.com/events.
(***) Na het integrale Stop Making Sense volgt nog een uitgebreide toegift in de vorm van vijf Talking Heads-nummers en eentje van David Byrne.
Talking Heads by BLANKO
Stop Making Sense
Datum: zaterdag 8 april
Aanvang: 20.15 uur
Entree: €25,00
Website: www.musicbyblanko.com/
Theater aan de Schie
Stadserf 1
3112 DZ Schiedam
Telefoon: 010-2 467 467
E-mail: kassa@theateraandeschie.nl
Website: www.theateraandeschie.nl
Fotografie
Marcel Molle: www.marcelmolle.com