Of het nu kwam doordat de laatste rit van de Formule 1 op tv zou worden getoond of dat Feyenoord om 14.30 uur moest spelen werd niet helemaal duidelijk. Meer leek het op algehele lethargie, het volk is doodgeslagen. Maar de opkomst bij de protestmars tegen alle, vanwege het nieuwe toverwoord corona, beperkende maatregelen bleef in een geanimeerde bijeenkomst tussen kerk en stadhuis steken.
Nu Nederland, en de rest van de wereld, steeds meer gelijkt op een mal korset, door regeringen zinloos strak aangehaald, lijken ook de laatste vrijheden meedogenloos richting moderne geschiedenis te snellen; tot een protest kwam het niet. Ook al omdat er winkeleigenaren of horecabazen aanwezig waren. Ook en voornamelijk voor hen was deze “mars” bestemd.
Een stuk of twintig “vrijheidsstrijders” namen de moeite hun onvrede in groepsverband te uiten. Zelfs de politie liet verstek gaan, slechts dure overheidscamera’s legden verslag. Al stonden die er wellicht om de stadskerstboom te vrijwaren van weer een onvrijwillige verhuizing richting inmiddels ook al verboden brandstapel.
Dat de opkomst schraal was als het weer leek te danken aan het feit dat niemand op persoonlijke titel nog durft […] op te roepen tot openbare en gezamenlijke revolte. Zelfs niet als het gaat om een vreedzame mars om onze algehele vrijheid terug te krijgen.
Over de zin en onzin van alle door de pandemische epidemie opgelegde beperkingen ging het hier niet. Daarvoor ontbreekt specifieke kennis. Maar dat er een derde lockdown op komst is, alle winkels moeten tot en met 10 januari de deuren dichthouden, stemde triest en het waarom … daarover liepen de meningen niet eens zover uiteen.
Doordat de mars een statische bijeenkomst werd, lijkt het erop dat het doel niet is gehaald en de opzet mislukt. Maar niets is minder waar. Gordelroos begint ook op een plekje en als je maar plekjes genoeg hebt is de gordel op een gegeven moment rond en het doel - genezing - aanstaande.
Het valt dus te hopen dat in de rest van Nederland de opkomst groter is. Anders moeten we richting Frans model; iedere week op dezelfde tijd en plek laten weten dat je het niet eens bent met het huidige Orwelliaanse 1984-beleid.
Wedden dat de statische bijeenkomst op enig moment een echte mars wordt, dwars door het “bedreigde” gebied.