VLAARDINGEN - Een tijdlang ging het goed. Straten, pleinen, stoepen en zelfs parken waren nagenoeg poepvrij. Gevrijwaard van hondendrollen, welteverstaan. Wie een hond had ging meest “gewapend” met een zakje een drietal keer per dag de deur uit voor het welbekende rondje met de gedomesticeerde trouwe viervoeter. De één klein en de ander groot verschilden de bekende drollen navenant van grootte en volume.
Om de hondenbezitter tegemoet te komen werden in het nog niet zo oude verleden zelfs plastic- of papieren boterhamzakjes op gekende punten beschikbaar gesteld. Gratis voor de graai om een hondenkeutel of -uitwerpsel te plastificeren en in een prullenbak te mikken. Dat werkte. Op straten, pleinen, stoepen kon je weer vrijuit wandelen en in het park was het mogelijk je kleedje vrij uit te spreiden en er op plaatse te nemen.
De gratis zakjes lijken verdwenen en de hondenpoep neemt hand-over-hand weer bezit van voornoemde straten, pleinen, stoepen en parken. Nu, zo zegt iemand die het weten kan, is het zo dat traditionele liefhebbers van een hond zich nog wel aan de regels houden. Die zorgen dat een bolus (in een zakje, niet in de blote hand) wordt meegenomen tot aan de dichtstbijzijnde prullenbak.
Sinds de medische terreur van corona of COVID-19 is er een nieuw type hondenbezitter bijgekomen. Niet per definitie een ware liefhebber schaften zij in die periode ook maar een viervoeter aan. De reden hiervoor laat zich raden. Men zocht een legale manier om zich na de avondklok buiten te kunnen ophouden.
Nu behoort het zwevende bolletje met de trompetuiteinden officieel tot de verleden tijd en zijn alle beperkingen verdwenen als sneeuw voor de zon. Jammer voor de dames en heren Pfizer, Janssen en AstraZeneca. Voor hen was dit een winstgevende tijd. Vergelijkbaar met die van de handel in hout en graan tijdens Gouden eeuw. Maar dit terzijde. We zijn allemaal ingeënt. Dus: wie doet ons nog wat?
Bij de nieuwe hondenbezitter moet ongeveer dezelfde gedachte post hebben gevat. Geen corona of COVID-19 en we mogen ons weer 24/7 vrij buiten bewegen? Dan kan die hond, die dure opvreter, ook wel weer weg. Dat zinloze wandelen ging me trouwens flink de keel uit hangen, want de kinderen deden het niet.
Wie zijn Canis lupus familiaris, of gedomesticeerde ondersoort van de wolf, desondanks een goed hart toedroeg hield zijn Duitse herder, Golden retriever of Cavalier-kingcharlesspaniël toch maar aan. Je wist immers maar nooit met die verdomde virussen. Onbetrouwbaar als de politiek van Rutte en De Jonge zelf. Het mocht nog eens snel terugkomen en almaar nieuwe honden kopen was niet alleen duur, maar ging opvallen ook.
Kenners zeggen dat juist die nieuwe hondenbaasjes wars zijn van zakjes: “Gatverdamme, zo’n warme drol in je handen … In een zakje weliswaar, maar toch. Nee, hoor. Mij niet gezien.” Gewoon doorlopen alsof die bruinzwarte hoop niet van jouw teckel of Berner sennenhond is. Door deze groep moet je vandaag weer oppassen bij het oversteken van straat of plein, bij het wandelen op de stoep of bij picknicken in het park. Niet alleen jammer, maar je stinkt waar je staat als je niet oppast.
Natuurlijk heeft de gemeente een poepzuiger. Maar dat lijkt te weinig voor heel Vlaardingen. Dus hondeneigenaren alsjeblieft: Neem gewoon van huis uit je zakje (papier is hierbij milieuvriendelijker dan plastic, dat weet zelfs een kind) mee en pak op die drol, bolus, keutel of uitwerpsel en deponeer deze fecale traktatie in de prullenbak. Uit of thuis.
Daarbij zou het de Lichtblauwe Brigade sieren hier de nodige Sherlockiaanse aandacht aan te besteden. Misschien wel, gewapend met (naast pepperspray en knuppel) papieren zakjes gewoon zelf die verteerde maaginhoud opruimen. En daarna weer lekker bekeuren. Goed voorbeeld doet immers volgen.
Alvast bedankt namens Waarman en Waarvrouw en alle andere inwoners van de Schelvispekelenclave.
Bijpassende muziek
1. Link
2. Raggende Manne - Poep In Je Hoofd
Tekst en fotografie
Waarman
Fotobijschrift
Boven: een realief verse keutel
Onder: platgetreden bolussen
