Gisterenavond ontving Waarman een e-mail van de Stichting Nationale Gedenkdagen. Hierin stond:

In verband met het niet beschikbaar zijn van de locatie Oranjepark voor de evenementen rond de organisatie van Bevrijdingsdag, is de Stichting Nationale Gedenkdagen naarstig op zoek naar een nieuwe locatie. Zodra die bekend is zal ik die laten weten gelijktijdig met het aangepaste programma.

Slaagt Vlaardingen er als enige in Nederland om Bevrijdingsdag te plannen midden in bezet gebied? Een tactisch staaltje krijgszuchtig denken dat zelfs bij de heren Napoleon B. en Adolf H. de handen ter waardering op elkaar krijgt.

Dit lijkt meer op een staaltje van VlaardingenNIETDOEN. Stichting Nationale Gedenkdagen heeft al zo’n kleine tachtig jaar (goede naam trouwens, tachtig; voor een oorlog bijvoorbeeld) niets anders te doen dan één dag per jaar, en die dag, dat is altijd en eeuwig 5 mei, hetzelfde te organiseren. En dan nog …

Het enige van belang is zorgen dat zich die dag niets anders afspeelt in dat park en op juist die locatie. Hoe moeilijk kan dit zijn, dat twee weken vooraf het park is bezet? Het Oranjepark, nota bene. Reserveren doe je in samenspraak met de gemeente. Een wetmatige instantie waar dubbele agenda’s troef zijn. Als er voor eeuwig iets met één pennenstreek geregeld kan worden dan is dat wel dé instantie die daarvoor te porren is, zou je denken.

Een ander fenomeen dat vreemd aandoet is dat lokaal brouwer Vulcaan steeds vaker een horecafunctie heeft en dit kennelijk is gedoogd. VlaardingenBROUWT. De toch al wankele bestaande horeca heeft er een concurrent bij op het gebied van bierverkoop, organisatie feestjes en liveoptredens. Mag dit volgens het bestemmingsplan?

Dus: heb je thuis wat ruimte over? Koop dan een uithangbord (geen gaper, dat is meer iets voor de beddenspecialist), hang dit boven de voordeur die je van het nachtslot haalt en verkoop voor het eigen (financieel) gerief alcoholhoudende drank tegen een nette prijs. Zet daarbij lekker in het oor liggende muziek ter sfeerverhoging op.

Benieuwd of straks het officiële controleleger gaat checken op vergunningen, hygiëne, naleving wetgeving, et cetera en of personeelsleden legaal aan het werk zijn en geen onbezoldigd vrijwilliger. Dat mag in de reguliere horeca immers ook niet. Die worden daarvoor beboet tot sluitens toe.

Maar is dit alles zo erg? Moeten we dit kruis voor altijd dragen? Het Klein Orkest schreef er vorig millennium al een liedje over dat op dit punt bemoedigend aandoet. Niet het bekendste werk luidt de lokale variant van de originele tekst van Over 100 Jaar:

Je hebt een college, een pracht van een stad
Op een dag wordt links rechts, dat is me wat
Je stemt alles tegen, principieel doe je dat
Beloften zijn leugens, de taal veel te glad

Zit wel vaker eens tegen, gewoon blijven bewegen want:
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood (3x)
En wij ook

Gelukkig is alles vergankelijk. Zo ook malversaties, onkunde, vergeetachtigheid, leugenachtige wethouders die wel de lusten (een dik-betaalde baan), maar niet de lasten (verhuizen naar de stad die je bestuurt) willen dragen. Wellicht is anno 2124 de groene long het Oranjepark verleden tijd en geheel vol gebouwd en heeft Vulcaan Heineken uitgekocht. Maar wie dan leeft, dan zorgt. Want, wie dit leest is van één ding zeker: Over 100 jaar zijn we allemaal dood. En jij ook …

Tekst
Waarman

Schilderij
Robert Daalmeijer