Nog nimmer in de stadgeschiedenis is er zo’n perfect stukje brein brekende arbeid afgeleverd dan op vrijdag 31 januari 2025 door de afdeling Kunst & Cultuur. Wethouder Lianne van Kalken schreef onlangs al op de sociale media dat ze bij haar oude werkgever op visite was geweest. We weten nu waarom.

Het was geen lezing die ze gaf. Het was puur om in nauwe samenwerking met hoogleraren en professoren plus het puikje der studenten dit nimmer geëvenaard vakwerk af te leveren. Lianne van Kalken bevond zich kortom: Onder professoren. Wijlen W.F. Hermans kan zich tevreden omdraaien in zijn graf. Tenzij gecremeerd. In dat geval dwarrelt hij als een ballerina van pure jolijt door het hemels firmament.

We zullen de ambities op een rijtje zetten. Ga zitten, neem een stevige neut ter voorbereiding op alle commotie die komen gaat en zet u stevig neder in of op uw huiselijk pluche.

Evenementen sluiten aan op de wensen en behoeften van onze inwoners en bezoekers.
Briljante vondst. Alsof Frank Tomeï, Ben Trooster, Ilco van der Bie en al die anderen die op kosten van de maatschappij een feestje mochten bouwen dit al die jaren tegen de wens van alle bezoek en ter meerdere glorie van zichzelf hebben georganiseerd. Vandaar al die duizenden, die in het park of op het plein feestend dronken werden.

Evenementen zijn divers, inclusief en toegankelijk en zorgen zo voor ontmoeting en verbinding.
Ook lang niet slecht bedacht. Een evenement organiseren waar niemand komen kan, chapeau. Hoed af. Daarbij: als er meer dan één persoon is, is er al sprake van ontmoeting. En wat bedoelt Lianne van Kalken (Salaris € 8.890,68 per maand, categorie 60.001 t/m 100.000 inwoners + onkostenvergoeding van € 393,58) nu eigenlijk te zeggen met “verbinding”? Is dat een kwinkslag richting EHBO of liggen hier diepere gedachten aan ten grondslag?

Evenementen versterken onze identiteit, trots en gewenste imago.
Oh, ja. Ons imago. Alsof daar iets aan schort. Vlaardingen stinkt, ligt tussen drie rijkswegen (hoeveel PPM (Parts Per Miljon) uitstoot ademen we constant in?), bruist als een te lang openstaande fles cola en als het aan het college ligt vertrekken ze liefst vandaag nog naar Brussel, Straatsburg, Den Haag, een grote stad, een onbewoond eiland of gewoon naar Barendrecht.

Een uitstekende dienstverlening aan evenementenorganisatoren.
Interessant punt waar de organisatoren echt op zitten te wachten. Komen de vergunningen nu binnen een week af of moet elke keer weer voor hetzelfde feest diezelfde papierstapel met een dikte die aan de Dikke van Dale denken doet, worden doorgewroet? Nu komen vergunningen, meest het jaar ervoor aangevraagd, in ontelbare gevallen pas na de start van een festijn.

Op zich geen ramp. Vaak is binnenskamers al bekend dat iets doorgang vindt. Maar: wat als dit allesbepalende papierwerk te laat is en tussentijds breekt de pleuris uit met gewonden, doden en al? Hoe gaat een verzekering daar mee om?

Evenementen krijgen letterlijk en figuurlijk de ruimte.
Letterlijk en figuurlijk de ruimte krijgen. Interessante theorie. Kijk, wie dik is en het voedsel vreten nog niet moe, die is gebaat bij een stukje letterlijke ruimte. Maar verder? Betekent dit dat organisatoren zomaar hun gang mogen gaan? Net als afgelopen jaar toen het Haring & Bierfeest na het tellen van de kassa een kleine € 100.000,00 tekort kwam? Dat de Grote Organisator veel geld had gekregen, de Raad van Toezicht geen seconde aan toezicht heeft gedaan en alle deelnemers naar de helft konden fluiten.

De organisator, die niet organiseerde (goede boektitel, overigens) maar horecaondernemers aan de zijlijn zette en inmiddels van de planeet lijkt verdwenen, zou die niet eens worden vervolgt voor fraude en diefstal van gemeenschapsgeld? Misschien dat Lianne van Kalken beter zelf ook kan opletten wat er allemaal in haar portefeuille aan ongedierte rondkruipt. Misschien een flesje HG gebruiken. Juist ja, ontKalker! Dan spreken we nog niet van alle gages die uit de subsidiepot worden genomen ter bestrijding van des organisators kosten.

Evenementen zorgen voor een positieve economische impuls.
Mm. Je hoort ondernemers al denken: “Feestje? Mooi. Maar wat verdien ik eraan?” Bij het jongste H&B-feest mochten aan de Visbank gepositioneerde cafés en hun eigenaren geen gebruik maken van het eigen terras. Welke positieve impuls? De bakker om de hoek wordt er ook niet wijzer van. De broodjes van de frikandel komen niet bij hem of haar vandaan. En deze van vleesafval geperst lekkernij al helemaal niet. Los nog van de bloemenboer, de slager en de kapper, die er ook allemaal … geen cent wijzer van worden. De enigen die wat kunnen verdienen worden (alweer H&B-feest) gestraft door eerder genoemd wanbeleid en mogen blij zijn met 50% en hebben voor joker gewerkt.

Deze Evenementenvisie is van een puberale kwaliteit. Zal Lianne van Kalken op het Erasmus haar avonddiploma hebben opgehaald. Waarman is nu het fulmineren zat. Hij trekt de stoute laarzen aan, zijn halflange leren Livid!-jack en gaat naar de winkel voor een flesje HG. Verdient er tenminste nog iemand aan alle festijnen.

Post Scriptum
Dit alles heeft Lianne van Kalken natuurlijk niet alleen op haar geweten. Hier zijn ontelbaar veel ambtenaren maandenlang mee bezig geweest.

Tekst
Waarman

Schilderij
Robert Daalmeijer