Ze waren maandag 9 september vroeg in de middag (‘Dat is niet echt muzikantentijd,’ aldus een goede vriend en collega) toegestroomd naar de sfeervolle Vlaardingse Bierbrouwerij Vulcaan. Daar, waar aan de Oosthavenkade afscheid kon worden genomen van Jan. Uiteraard, zoals dat hoort, met een hapje en een drankje en heel veel herinneringen aan een juist voorbij verleden.

De toevallige passant die niet beter wist zou kunnen hebben gedacht dat het een reünie van der Nederlandse Top40 betrof. Je zag Bennie en Pattu van Normaal, Frédérique, die van Isis, kwam met Roel. Er waren de mannen van Cajunband Captain Gumbo en een beetje Toontje Lager; Joost en Gerard met Jan en Mark. Hans liep daar, die van Gruppo Sportivo, met Max Mollinger en ex-Bombita Inge.

Verder en wat van dichterbij huis zag je Harold van Fat Harry & The Fuzzy Licks en Marcel met Mike van de Schiedamse Fab5 en minstens één medewerkers van KADE40. Een van de plaatsen waar Jan onder meer sax-les en band-coaching gaf. Ook was oud-manager, muzikant et cetera van Jules Deelder en Jan, Aad, aanwezig.

Verder drie chauffeurs die Jan in de loop der jaren van hot-naar-her-en-weer-naar-huis brachten. ‘Een met plezier volbrachte alcohol-loze vrijetijdsbesteding waarbij immer goede muziek de beloning vormde,’ wist eentje. Natuurlijk waren er meer, maar dit wat de muziek betreft. Toch Jan zijn DNA.

Het waren er veel meer die afscheid namen van de altijd goedlachse Jan de Ligt met zijn onvoorwaardelijke Feyenoordhart en de lichte teleurstelling in 2016 toen naamgenoot Matthijs een Ajaxied bleek.

Einde middag bracht de naaste familie Jan weg. Voor de gasten een laatste moment. Een van definitief afscheid. Ze zagen hem tot slot wegrijden. Ook nu met chauffeur. Uit het zicht, ging het langzaam. Maar voor de oud-collega’s, vrienden, buren en familie van Jan de Ligt ging het allemaal veel te snel, dit afscheid. Dat had nog jaren mogen uitgesteld. Zeker is dat de zeer gewaarde en altijd vrolijke saxofonist nooit uit ieders hart zal verdwijnen. De muziekwereld, Hertog Jan, de haringhandel, de platenwinkels, maar vooral zijn vrouw Ineke zullen er een zware dobber aan krijgen. Dit verlies.

Tekst en fotografie
Peter Joore

Fotobijschrift
De kist, gedragen door vrienden en familie, staat in de wagen. Applaus klinkt nog eenmaal op: 'Jan bedankt!'