Naast dit lekkere aanbod van exclusieve producten wilde Marianne ook wijnproeverijen houden: ‘Gewoon acht glaasjes met uitleg. In die glaasjes een bodempje wijn om een idee te krijgen van de smaak. Mensen willen toch weten wat ze kopen.’ Dat ging een zomerlang goed tot de herfst letterlijk en figuurlijk zijn intrede deed.

Hieronder een verkorte versie van haar minutieus verslag. Of: hoe een beginnend ondernemer het ondernemen onmogelijk wordt gemaakt door de gemeente Vlaardingen. En dat op een plek naast het Liesveld waar dichtgeplakte ramen de norm zijn.

Relaas van Marianne Groenhart
(eigenaar Groenhart Wijn & Spijs)
‘Op 13 september 2024 kwamen twee medewerkers van het Interventieteam van de Gemeente Vlaardingen in mijn winkel. Een medewerker zei dat een handhavingsverzoek is ingediend vanwege de wijnproeverijen in de winkel. Dat mocht kennelijk niet en omdat verdere proeverijen waren volgeboekt heb ik hiervoor snel een andere locatie gezocht.

Op 18 oktober 2024 een integrale controle. Ook in de winkel. Hierbij het interventieteam, NVWA, Stroomopwaarts en de politie. Dezelfde interventieteammedewerker als bij het vorige bezoek was ook nu aanwezig. Hij zei dat ik geen brood mocht verkopen in combinatie met wijn. Ik vroeg of ik dan wel kaas mocht verkopen. Dat verkoop ik namelijk ook. Zijn reactie: “Dat mag, want dat is verpakt.’’ Waarop ik vroeg of ik wel verpakt brood mocht verkopen. Dat wist hij niet en hij zou dit uitzoeken. Net zoals hij zou uitzoeken wat mijn rechten zijn als betrokkene in het handhavingsverzoek. Zijn antwoord luidde dat ik twee bestuurlijke waarschuwingen zou krijgen: één voor de tafel met twee stoelen die in de zaak stonden en een voor de verkoop van het brood.

Na een maand op antwoord te hebben gewacht nog geen antwoord. Daarom op 14 november dezelfde vragen gesteld aan een vrouwelijke accountmanager Economische Zaken. Dat ging om ontvangst van de twee bestuurlijke waarschuwingen en wat mijn rechten zijn. Verder wilde ik weten wie de gemeente heeft getipt, of er verweermogelijkheden zijn en waarom, zonder fysieke waarneming, de gemeente voetstoots aanneemt dat er wijnproeverijen zijn in mijn winkel.

Ook stoort het mij dat de gemeente wel direct en zonder bewijs een verklikker (in WO II hadden ze daar een naam voor) gelooft en niet een consciëntieus ondernemer. En waarom werkt de gemeente ondernemers enkel tegen? Opvallend was ook dat medewerkers onvoorbereid op pad gaan en op de meest eenvoudige vragen geen antwoord hebben.
   De enige die constructief meedacht was de medewerker van de NVWA. Die zei: “Dit ontbreekt er en dat kun je oplossen door dat aan te schaffen.” Helder! Zo moet het naar mijn idee ook.

Eindelijk reactie
Op 27 november eindelijk reactie van KD. Die zei de e-mail intern te hebben doorgestuurd naar het interventieteam en die met een week hoopte te bespreken.

Een dag later kwamen twee medewerkers van het interventieteam mij een Last Onder Dwangsom overhandigen. Dit omdat op mijn Instagram stond dat aangekondigde proeverijen die dag en de zaterdag daarop volgens hun in de winkel zouden plaats.
Bijzonder, er is mij namelijk op 13 september verteld dat dit verboden was. Deze proeverij was dus ook niet in de winkel gepland. Het stond alleen nog op Instagram. Ik vraag mij af hoe een juridisch document, ondertekend door burgemeester Bert Wijbenga, kan worden opgemaakt louter op basis van aannames. Ik ben een ex-politievrouw. Processen-verbaal mochten wij alleen opmaken gebaseerd op feiten. Strafrecht is geen bestuursrecht. Hoe kan dit?

Op 1 december 2024 heb ik KD nogmaals gemaild en maakte gewag van de dwangsom op basis van een Instagrambericht. Ik had wel wat anders te doen, dan sociale media bijhouden. Daarbij stond er alleen dat er proeverijen zouden zijn, maar zonder vermelding dat die in de winkel plaats zouden vinden. Ook was het niet mijn persoontje die dit organiseerde, maar “derden” en het vond elders in de stad plaats. 

En nog steeds heb ik geen idee of ik nu wel of niet brood mag verkopen. Ingepakt of niet. Dat zijn zaken die voor mij (en dus mijn klanten) van belang zijn om door te kunnen gaan.
   Tot op heden (31 januari) heb ik trouwens geen reactie op de e-mail gekregen.
 
Op 13 december gebeld met de Gemeente Vlaardingen. Omdat ik het interventieteam niet direct aan de telefoon kon krijgen heeft iemand mijn vraag over verkoop van brood doorgezet aan hen en een terugbelverzoek gemaakt. Dat terugbellen werd drie weken later. Het antwoord: “Je moet een keuze maken tussen delicatessen- of wijnwinkel. Zo staat dat in artikel 18 van de Alcoholwet.”
   Nadat ik deze wet 30 keer heb doorgelezen en 29 keer niet snapte werd het mij pas “duidelijk”: als wijnwinkel mag je geen delicatessen verkopen, maar als delicatessenwinkel mag je wel wijn verkopen, als je overwegend levensmiddelen verkoopt. Een dag later bevestigde de dame van het interventieteam mij telefonisch dat deze beknopte samenvatting van de wet correct is. Amen!
   Ondanks dat het belachelijk is dat hier zo strikt op gehandhaafd wordt was ik allang blij dat eindelijk iemand fatsoenlijk antwoord gaf en mij duidelijkheid verschafte. Ik zei dat ik dan graag delicatessenwinkel wilde worden. Omdat ik nu overwegend wijn verkoop vroeg ik of het mogelijk was dat iemand van hun team langs kon komen om af te kunnen stemmen hoeveel wijn er moest verdwijnen.
Hoe wordt dit berekend? Aan de hand van het aantal vierkante meters? Hierop geen antwoord, maar er is beloofd hierop terug te komen. Ook hier tot aan dit schrijven geen reactie. 

Omdat ik ondertussen wat huiverig ben geworden over de gang van zaken besluit ik ook nog een e-mail te sturen aan de afdeling Bijzondere Wetten. Op 8 januari 2025 schrijf ik dat ik met het interventieteam contact heb gehad en dat Groenhart Wijn & Spijs (Kuipershof 12) door hun wordt aangemerkt als delicatessenwinkel, maar dat ik nu (toen) te veel wijn heb staan.
   Er waren twee opties waar ik die van delicatessenwinkel graag zou nemen en dus (logische gevolg) minder wijn in de schappen zou hebben. Op mijn vraag hoeveel wijn gedoogd en dus niet laakbaar is, is nog geen antwoord gekomen. Er moet toch een verhoudingsgetal voorradig zijn. Ik ben toch zeker niet de eerste die hiermee te maken heeft!

Je begrijpt dat ik ook hier tot op de dag van dit schrijven geen reactie op heb gekregen. We zijn inmiddels weer ruim drie weken verder.’

Dwangsom
Marianne Groenhart: ‘Tot mijn grote schrik kreeg ik, nu ruim drie maanden na de laatste controle een “voornemen last onder dwangsom”. In deze dwangsom staat verkapt dat ik een horecabedrijf exploiteer zonder benodigde vergunningen. In mijn winkel staan één tafeltje en twee stoelen. Of dit mocht heb ik voor de winkel openging gecheckt bij de medewerker Openbare Orde en Veiligheid.
   Hier een passage uit ons e-mailcontact:

‘… Daarnaast hebben wij het gehad over een winkel waar wijn (zwak- alcoholhoudende drank) om mee te nemen wordt verkocht in combinatie met een paar tafels om broodjes etc. te serveren (geen alcohol).

In ons gesprek gaf ik eerder aan dat deze combinatie niet mogelijk is. Ik heb het verder uitgezocht en deze optie is toch mogelijk zolang er geen alcohol voor gebruik ter plaatse wordt verkocht. De flessen wijn moeten dus in gesloten verpakking worden verkocht.

Er is in dat geval geen afscheiding nodig, omdat geen sprake is van alcoholverstrekking voor gebruik ter plaatse. En u heeft geen exploitatievergunning nodig als voldaan wordt aan alle hieronder genoemde voorwaarden:

1.horecagedeelte bevat maximaal 9 zitplaatsen (geen terras)
2. horecagedeelte is beperkt in omvang in verhouding tot oppervlakte totale winkel
3. in het horecagedeelte worden geen alcoholhoudende dranken verstrekt
4. er zijn geen speelautomaten aanwezig
5. er worden hooguit op beperkte schaal eet- en drinkwaren verstrekt die in relatie staan tot het assortiment van de winkel (uitgezonderd grootwinkelbedrijven ...'

Ik was me van geen kwaad bewust. Er wordt af en toe koffie gedronken. Maar zéker geen alcohol geschonken. Toen ik sub 5 van dit artikel las dacht ik: Nee, koffie staat niet in relatie tot het assortiment van de winkel. Al past het wel weer bij het croissantje dat je er kan eten… Die discussie hadden we ook anders kunnen oplossen en zeker niet middels een voornemen tot last onder dwangsom.

Boete van € 1.565,00
Ook ontving ik een voornemen tot bestuurlijke boete a € 1.565,00 voor overtreding van artikel 18 van de alcoholwet. Dat ingewikkelde artikel, weet je nog, dat zegt dat je in je wijnwinkel geen delicatessen mag verkopen. Weken geleden heb ik daar contact over gehad met het interventieteam van de gemeente. Hierin gaf ik, zowel telefonisch als per e-mail, aan delicatessenwinkel te willen worden.
   In de tussentijd heeft een groot deel van de wijn plaatsgemaakt voor delicatessen. Erg veel wijnen zijn in de uitverkoop en de voorraad delicatessen is groeiende. Nee, dit is niet in een dag geregeld en ook niet in een week.
   Volgens mij gaat het er enkel om dat ik de wet nu begrijp en dat ik hard bezig ben om alles in orde te maken. In plaats van een dikke bekeuring, waar ik heel veel delicatessen zou kunnen kopen, zou de gemeente ook eens langs kunnen komen om met mij in gesprek te gaan. Dan zien ze direct dat ik druk bezig ben met aanpassingen. We zouden kunnen overleggen: “Nog wat zus of zo, dit weg, dat weg … en dan is het in orde. Dat heet communicatie. Tot op heden ontbreekt dat er aan alle kanten aan.’

Reactie gemeente Vlaardingen
‘Het is zeker niet de bedoeling van de gemeente Vlaardingen om ondernemers tegen te werken. Ieder goed initiatief juichen we toe en we proberen ondernemers zoveel mogelijk te faciliteren.

We hebben te maken met (landelijke) wet- en regelgeving waar iedereen zich aan moet houden en bij overtredingen handhaven wij daarop. Wij hebben meerdere keren contact gehad met deze ondernemer, zowel in de aanvraagfase als ook vóór de officiële controles.

Overigens worden alle (horeca-)ondernemers eens in de zoveel tijd gecontroleerd. Wij blijven welwillend tegenover een goede samenwerking staan. Daarom denken we graag aan mee hoe één en ander, binnen de grenzen van de wet, wel netjes kan worden georganiseerd.’

Tekst en fotografie
Peter Joore

Fotobijschriften
1. Marianne Groenhart voelt zich letterlijk en figuurlijk buitengesloten door de gemeente Vlaardingen
2. De officiële menukaart waarop enkel koffie, thee en jus d'orange
3. Het nieuwe deel met alcoholvrije wijnen en olijfolie