‘Ik krijg een zoon. Welk voorbeeld moet ik hem geven? Volgens onze tradities moet ik hem leren een man te zijn; ik weet alleen niet hoe.’
Wat geef je je kind mee als je zelf nooit écht een kind hebt kunnen zijn? Hoe lang kun je je als vader blijven verschuilen achter ‘de omstandigheden’?
Cabaretier Hubert van Lieshout was twaalf toen hij het contact met zijn biologische vader verbrak. Er volgden rommelige jaren waarin hij louter leerde wat en hoe hij niet wilde zijn. Hij groeide op met zijn moeder en zijn stiefvader, die een echte man van hem probeerde te maken – tevergeefs. Op jongvolwassen leeftijd lijkt Hubert een nieuwe start te maken in een nieuwbouwwoning, met zijn vriendin, zijn dochter en een zoontje op komst, maar dan wordt hij geconfronteerd met oud zeer. Op een dag verschijnt op zijn telefoon een mail van zijn biologische vader.
Hij schrikt van die voornaam die bij hen thuis nooit neutraal werd uitgesproken, die achternaam waarvan hij afstand heeft gedaan.
Terwijl Hubert als cabaretier zijn eigen stem vindt, wordt hij thuis steeds meer de vader die hij niet worden wil. Is het mogelijk een ‘erfgrens’ te trekken tussen de generaties, om de problemen van vroeger uit de buurt te houden?
In Erfgrens onderzoekt de Rotterdamse podiumkunstenaar Marco Martens de rafelranden van het moderne vaderschap. Een indringend en herkenbaar verhaal voor jonge mensen (m/v) die worstelen met het ouderschap.
Marco Martens (1982) is een verhalenverteller die beweegt tussen de regels van kleinkunst, rap en poëzie. Hij maakte podcastseries over ‘schurend vaderschap’ en adhd en is columnist bij Vers Beton. Voor Hiphop In Je Smoel en De Correspondent richtte hij zich op spoken word en met zijn muzikale werk speelde hij op o.a. Oerol, De Parade, Lowlands en Zwarte Cross. www.marcomartens.nl