Maatsen had al snel een paar gedurfde acties. Niet dat die allemaal even succesvol waren bleek hieruit zijn aangeboren lef. Zelfs met een gele kaart op zak versaagde hij niet. Hij maakte slidings, tackelde waar nodig, liet zich niet opzij zetten door meest grotere tegenstanders en trok indien mogelijk mee naar voren. Eenmaal zelfs acteerde hij als een verkapte rechtsbuiten. En dat voor linksback een hele reis.

Nu was hij dat reizen al gewend. Vanuit PSV, waar hij onder André Ooijer als jongeling trainde, vertrok hij naar Chelsea. Daar speelde hij met grote namen als Giroud en Ziyech maar kwam nimmer aan de bak. Na twee uitleenjaren, bij Charlton Athletic en Burnley (waarmee hij vorig seizoen ruimschoots promotie naar de Premier League afdwong), moest hij terug naar London. Helaas niet om te spelen. De bank werd hier wederom zijn allesbehalve “favoriete” meubelstuk.

Toen in de eindejaar transferperiode van dit seizoen Borussia Dortmund aan de bel trok was dit een unieke kans op speelminuten. Hij speelde er tot op heden zeven wedstrijden en dat deed hij alsof hij al jaren tot het Duitse meubilair waartoe alles, behalve een bank behoort. Telkens goed voor een dikke voldoende lijkt het dat Ronald Koeman wat vaker naar de Oosterburen moet. En niet alleen om spits Donyell Malen te scouten …

De kans is zelfs groot dat de bondscoach hem tijdens een van de trainingsstages vorig jaar min-of-meer dwingend heeft geadviseerd te verkassen naar een topclub waar hij wel aan spelen toe zou komen. Het is tenslotte een EK en weer, net als in 1988, in Duitsland. Toen werden we kampioen met een andere Vlaardinger binnen de selectie. Waarom nu niet hetzelfde traject gevolgd, maar dan mét speeltijd.

De wedstrijd
PSV en Borussia Dortmund maakten er een boeiende wedstrijd van. Het spel golfde op-en-neer en verveelde nooit. Werkelijke doelkansen waren zeldzaam. PSV had dit in het eerste kwart van de strijd aan zichzelf te danken. Tot driemaal toe werd egoïsme verkozen voor een balletje breed aan een vrijstaande speler.

Donyell Malen maakte zijn faam, ondanks de naweeën van (niet al te zwaar) blessureleed, als spits in de 24e minuut waar met een schot vanaf rechts. Aangetikt door Sergiño Dest verdween de bal in de korte bovenhoek. Doelman Walter Daniel Benitez kon er niet eens goed naar kijken al sprong hij wel.

In de 52e minuut een geblokte voorzet van Ian Maatsen die een corner opleverde. Twee minuten later een op het oog correcte sliding van Borussia verdediger Mats Hummels die eerst de bal raakte en toen pas Malik Tillman het gras onder de voetbalschoenen vandaan schoof. Met behulp van de VAR mocht Luuk de Jong even later vanaf elf meter doelman Alexander Meyer kansloos laten. Het bleek gelijk de eindstand. Over drie weken valt in Duitsland de bijl voor een van de twee teams.

Connie Palmen?
Wie Connie Palmen zegt, die zegt I.M. Wie I.M. zegt denkt niet langer aan Ischa Meijer, niet aan in memoriam, niet aan I’am. Nee. Die denkt enkel nog aan Ian Maatsen. Als deze Grand Cru van de Nederlandse literatuur nog eens een boek zal schrijven dat aan sport is gewijd, dan heeft ze in ieder geval de titel al: I.M. van ruwe diamant tot parel van Oranje.

Tekst
Peter Joore

Fotografie
Screenshots van RTL7 Live

Fotobijschriften van boven naar onder
1. Klaar voor de strijd
2. Yellow Fever?
3. Begin tweede helft
4. Onderonsje voor een vrije trap van Maatsen
5. De tol van de roem: een praatje op tv terwijl je liever in het warme water ligt
6. De penalty die er al-dan-niet echt eentje was