Ian Maatsen, Quinten Timber en doelman Nick Olij gaan niet mee naar het EK dat komende maand in Duitsland plaatsvindt. Zij zijn de laatste afvallers in de selectie van bondscoach Ronald Koeman, die nu 26 namen telt.

De opvallendste afvaller is Maatsen. Hij speelt zaterdag met Borussia Dortmund de finale van de Champions League tegen Real Madrid.

‘Wat een eikel,’ brulde Waarman vanuit de krochten van zijn hart. ‘Die Koeman heeft de ballen verstand van Oranje en wat goed is voor het resultaat.’ Waarvrouw kwam op een drafje met verschrikt gezicht de kamer in: ‘Wat gebeurt er?’ vroeg ze met één oog gericht op het voornamelijk zwart-rood-geel gekleurde beeldscherm. Niet geheel toevallig de kleuren van het Duits banier.

‘Ah, die zak van een Koeman laat Ian Maatsen thuis voor het EK. Neemt liever die trage Daley Blind mee. Natuurlijk is Blind goed, maar middenvelder. Met Maatsen heb je er gelijk een extra aanvaller bij. En scoren doet ‘ie ook.

Ik hoop dat hij zaterdag in de Champions League-finale de pannen van het dak speelt en de winnende scoort. Zet maar in zijn overmaatse hemd die dikke Koe. Maar ja, het pleit is nog niet definitief beslecht. Frenkie de Jong en Memphis Depay zitten nog met één been in de lappenmand.’

Waarvrouw zag dat dit onderwerp hem erg bezighield en hield haar flauwe grappen binnensmonds: ‘Jeetje, wat erg,’ was het enige dat over haar sensuele lippen kwam. Dat laatste zag Waarman en hij drukte er een lieve kus op.

‘Ik weet,’ zei hij, ‘er zijn erger dingen op de wereld dan dat een jonge knaap niet wordt geselecteerd voor een EK voetbal. Kleine meisjes die “thuis” worden misbruikt omdat ze stiefkindje is. Poetin de Verschrikkelijk en wreed Farao Netanyahu doen op dit punt ook zo hun duiten in andermans zakken.’

Waarvrouw, die de boodschap nu wel begreep, zag dat de zon zich even tussen wat regenbuien door een weg vond richting achtertuin. Ze liep naar buiten om er nog even te genieten van wat warme stralen goudgele vitamines D. Gratis en voor niks.

Waarman moest aan Connie Palmen denken. De flamboyante Limburgse schrijfster. Hij schreef haar een e-mail.

Hi Connie,

Ik weet dat je het druk hebt. Soms met wijn ontkurken en vaker met het schrijven van romans, novellen, verhalen en essays. Soms op de wetenschappelijke toer en voor van alles en nog wat publiceer je wat ik onder het kopje “overige” scharen zal.

Ik zal me beperken tot 1998. Het jaar dat I.M. verscheen. De kop suggereerde dat de roman zou gaan over:

1.     In Memoriam
2.     Ik ben, in fonetisch Engels
3.     Ischa Meijer

Dat laatste bleek de meest plausibele uitleg. Hoewel In Memoriam ook zeker telde. I’am kon natuurlijk ook. Maar in dat geval wordt enig egoïsme verondersteld en daar ga ik niet vanuit.

Ik weet niet, lieve Connie, of jij een voetbalhart bezit of dat de sport je geen bal interesseert, maar mocht je een greintje lust voelen hierover te schrijven, zou je dan en liefst voor zaterdagavond 21.00 uur een wervend stukje kunnen schrijven over Ian Maatsen. Dé I.M.-nummer 4.

Je liefhebbende leesfan,
Waarman-Vlaardingen

Waarman sloot de e-mail af, drukte op VERZENDEN en weg was dit verzoek.

Waarman filosofeerde nog even verder, want wat als De Jong en Depay wheelchair groupies bleven? Dan zou Koeman twee andere spelers moeten oproepen. Zou dat I.M. kunnen zijn? Het ging in dat geval natuurlijk om een middenvelder (maar wel met verdedigende intenties) en een linksbuiten (daar waar I.M. ook best wel vaak een ommetje maakte met de bal).

Voorlopig eerst maar de laatste twee oefenpotjes afwachten. Op 6 juni wacht Canada en vier dagen later IJsland. Niet echt slopers, maar ongelukjee en kleine hoekjes ... Voor Maatsen zit er niets anders op dan te blijven trainen. Champions League-winnaar of niet.

Nog eenmaal overdacht Waarman 1988. Ook toen een EK in Duitsland. West weliswaar, maar hetzelfde grondgebied. En met Ronald Koeman als speler. En een Vlaardinger binnen de selectie. De voor Fortuna Sittard uitkomende verdediger […] Wim Koevermans. Resultaat: goud. De eerste plek en heel het land in feestelijk oranje. Zelfs de wortelen hadden vanaf die dag die kleur. Net als menie, trouwens.

Nog een kleine twee weken vingers kruisen. Dat helpt. Hij switchte naar pagina 104 van Teletekst en las dat Arjan Lubach na tien jaar bij de VPRO stopt met zijn De Avondshow. De wereld stond op zijn kop.

Tekst en screenshot
Waarman