Zou hij zijn eigen speechschrijver hebben? Zou hij het zelf doen? Krijgt hij advies van de afdeling communicatie of komt het rechtstreeks uit zijn hart, ongepolijst op z’n Rotterdams? En welke grap heeft hij voor ons in petto? 

Plofte Cora tijdens het voorlezen vanaf de rand van het echtelijk bed  bulderend  achterover  en app”te zij: “Mark, het wordt vanmorgen iets later”? Spoedde zij zich naar haar tandenborstel met een plagend devies::” Die grap zou ik daar maar twee keer vertellen”?

Buigen de dames van communicatie er zich over om te zien of genderneutraliteit, diervriendelijkheid en het “cordon sanitair” met betrekking tot het Museum Vlaardingen hier niet in het geding komen?

Mogelijk heeft hij een “Katja-Aribje” in de achterzak? Een robuuste stellingname tegen een voortijdig vertrekkend raadslid ?Over de schoonheid van je taak  en verantwoordelijkheid als volksvertegenwoordiger, nut en noodzaak van een integer stadsbestuur, tanende democratie, de kracht van het tegengeluid, het zou zomaar allemaal voorbij kunnen komen.  Wie zal het zeggen?

Of wordt het toch een donderspeech , een politiek statement à la zijn voorganger Eenhoorn bij zijn aantreden? De lokale bierbrouwer weet tenslotte stevig gearmd met z’n evenementgoeroes de weg naar de gemeentelijke flappentap te vinden en verleidt de  liberale poortwachterij mede onder druk van de komende gemeenteraadsverkiezingen de geldkraan op druppelen te zetten.

Zou hij als liberaal deze kans in te hakken op de actualiteit handig omzeilen of kiest hij voor de kwinkslag. Ik moet me laten verrassen denk ik.

Mijn hond kijkt me begripvol aan als ik nog gauw een punt aan mijn tekst toevoeg, mijn telefoon wegleg en zijn stok pak. Het moment waarop ik weer in zijn wereld stap.  De wereld van gooien, rennen, zitten, wachten, een trouwe blik, tijdig een poot en aan de voet.

Wouter Schutte