De 79-jarige eminence grise Jan Donkers schreef in de jaren 60 - 70 voor bladen als Hitweek en Aloha. Over muziek dus. Maar ook via andere kanalen wist hij de achterban te verblijden met zijn muzikale voorkeuren. Denk aan VPRO- radioprogramma’s als Amigos de Musica en Sunday Morning Coming Down. De schrijfsels van Donkers, die ook reisverhalen en romans op zijn naam heeft staan, verschenen met enige regelmaat. Met nu, als laatste 'worp', het muziekboek 'Forty Tracks'.
Veertig verhalen van weleer, waarvan sommige zijn geactualiseerd dan wel aangepast. Het openingsverhaal is niet van Donkers zelf, maar geschreven door zijn zoon Sander. Diens verhaal is opgehangen aan een song van Bruce 'The Boss' Springsteen. Sander beschrijft zijn vader die in de keuken in een pan staat te roeren, luisterend naar muziek, en als het maar even kan meezingend. Sander is dan twaalf jaar en is vaker getuige geweest van dergelijke tafereeltjes. Favoriete muziek in die tijd: het album The River van Springsteen, met de track Point Blank als uitschieter.
Het verhaal van zoonlief is een prettige, liefdevolle opmaat naar de daaropvolgende 39 verhalen van zijn vader. Die zijn vooral gericht op muziek van artiesten vallend onder de duiding: americana. Geen genre overigens, americana, maar eerder een vergaarbak van vele stijlen. Het levert pakkende verhalen op over Fred Eaglesmith (en diens Friese roots) ), The Jayhawks, Chuck Prophet en niet te vergeten de Texaanse formatie Slobberbone. Dat deze countrypunk- rockers net als Prophet, tot Donkers’s favorieten gerekend mogen worden, was uit eerdere werk al bekend.
Maar Donkers trekt ook verrassende muzikanten uit de vergetelheid, onder wie Mahmoud Ahmed, Guillermo Portabales en…. Andre Hazes. Niks mis mee, want het gaat immers om kwaliteit. Van de gekozen muziek én van de optekende verhalen. En de gekozen tracks om die lezenswaardige verhalen aan op te hangen zijn een gevarieerde playlist waardig. Met bijvoorbeeld ook aandacht voor betreurde songsmids als Greg Trooper en David Olney. Die waren ooit beiden meer dan Sunday Morning Coming Down- waardig, om dit onterecht uit de ether verbannen programma nog maar eens aan te halen.
Het meest aansprekende verhaal betreft een onverwachte gebeurtenis in 1976, een dag voor Sinterklaas. Aan de telefoon Jackson Browne: ‘Is this Jan?’ Na de bevestiging vertelt Browne weer in het land te zijn en of hij weer in de VPRO- studio langs mag komen. En ook: ‘Is it ok if I bring a friend?’ Jan: ‘Om wie gaat het?’ Browne: ‘His name is Warren Zevon, W-a-r-r…’ Laat maar, neem vooral mee… antwoordt Jan. Twee dagen later arriveren Browne en Zevon in de studio en zetten een magistrale set van zo’n anderhalf uur neer, die helaas na 58 minuten wordt afgebroken voor nieuws en reclame. De rest is geschiedenis, hoewel de ware liefhebbers de bootleg- cd van deze registratie natuurlijk al lang en breed in hun bezit hebben. En ja, The Offender Meets The Pretender, zoals de titel van dit prachtige werkstukje luidt, is inderdaad een hebbeding.
Met ‘Forty Tracks’ heeft Jan Donkers opnieuw een muzikaal pareltje aan z’n oeuvre toegevoegd, dit alles omlijst met mooie tekeningen van onder anderen Robert Crumb, Erik Kriek, Gerrit de Jager en Joost Swarte.
Jan Donkers (Amsterdam, 15 juni 1943) is een Nederlandse popjournalist, radiomaker en schrijver. Hij studeerde sociologie in Amsterdam en was redacteur van het studentenblad Properia Cures half jaren 60. Eind jaren 60 was hij een van de grondleggers van de Nederlandse popjournalistiek. Vanaf eind jaren 60 maakte hij talloze radioprogramma’s voor VPRO radio met de nadruk op Amerikaanse rock, soul en blues. Hij publiceerde meerdere essaybundels en romans.
Recensie
Leo Kattestaart
illustraties:
1. Omslag van het boek
2. Foto Jan Donkers (Marco Bakker)
Alle boekrecensies zijn eveneens terug te vinden op: www.vlaardingenleest.nl