Eigenlijk is hij niet meer weg te denken uit het eerste elftal van CION. De afgelopen jaren een vast gezicht, soms gesierd door de aanvoerdersband, altijd met zijn prachtige rechterbeen achter de bal als die op de stip ging. Fluitsignaal, aanloop, koelbloedig, de doelman kansloos en juichen. De zoon van een hardwerkende horeca-icoon, opgeroeid in de volkswijk de VOP en net zoals de rest van het gezin en vele familieleden werkend in Gallo d’Oro. We hebben het over Royama Ibrahim, al vele seizoenen spelend in ons vlaggenschip.
OPKLIMMEN
Hij kwam onder toenmalig trainersduo Nasri/Dutina in het team en klom samen met ons omhoog vanaf de 4de klasse, via de 3de klasse naar het niveau waar we nu spelen om daar een periodetitel te pakken en uiteindelijk CION achter zich te laten in de 2de klasse. “Ik heb heel wat clubs gehad voor ik naar CION kwam maar wist eigenlijk al jaren voor ik hier speelde dat ik een CION speler was. Toen ik hier kwam voelde ik dat ik hier mijn carrière af zou sluiten.” sprak Royama zijn teamgenoten toe na de wedstrijd tegen VFC.
GROOTSTE FAN
Tijdens de wedstrijd liep ik een rondje om het veld, daar kwam ik Royama’s grootste fan tegen, zittend op een bankje met zijn familie, nog maar net boven de railing uitkijkend, zijn vader Mansoer. “Jammer he dat Roy gaat stoppen?” was mijn vraag terwijl ik zijn hand schudde. Blijkbaar was er nog een neefje die voetbalde, want zijn antwoord was dat hij de volgende is waar hij gaat kijken nu Royama gaat stoppen. En aanvullend zei hij vol trots: “Heb je die vrije trap gezien vorige week? Op de lat! Zonde he?!” De zaterdag ervoor schoot Royama op de lat, maar liet in zijn carrière regelmatig het net bollen als hij de kans kreeg rondom de zestienmeter. Of hij gaf een afgemeten voorzet vanuit een corner als de bal voor het mooie net te ver van het doel lag. Een ware specialiteit.
THE LAST DANCE
Met aan iedere hand een kind, die op hun beurt weer de hand van een ander kindje vast hielden. Royama verscheen nog éénmaal op het strijdtoneel, aanvoerdersband om zijn arm en voor zijn troepen uit het veld betreden. Terwijl het vuurwerk ontstoken werd en de confetti kanonnen afgingen floot de scheids voor de wedstrijd. Later in de wedstrijd een publiekswissel, misschien wel iets te vroeg! De bal verdween namelijk niet veel later op de stip, hij had maar al te graag achter die bal gestaan, maar de glimlach op zijn gezicht verraadde dat het goed was zo.
Na het in ontvangst nemen van een mooie fotocollage, de knuffel, van zijn dochter die zich hardop afvroeg: “Ga je stoppen dan?” Waarschijnlijk net zo verbaasd als toen Roy ons het nieuws vertelde ...
08-06-2023