Jaren later, na het Havodiploma met pijn en moeite voor de poorten van de educatieve hel van de overigens heerlijk vrije Prof. Casimir Scholengemeenschap te hebben weggesleept, treffen we elkaar nog altijd regelmatig op een terras of bij de kapper. Vroeger bij Hairman. Nu bij Karel, die knipt zoals Elly dit wil: ‘Ik heb peenhaar, daar weet niet iedere schaar en wie hem vasthoudt weg mee.’

Coupewisselingen
‘Naar mijn idee heb je heel je leven al hetzelfde model,’ opent De Vlaardinger het interview terwijl twee dampende mokken thee (voor Elly een bakje mint met heet water) als een bescheiden Berlijnse Muur ons scheidt. ‘Nee nee,’ reageert zij direct. ‘In die tijd zat Jos van Houwelingen ook op Casimir als leraar Nederlands, met zijn ellenlange haar tot op de broeksriem een bijzondere verschijning, en als ik dan vers gekapt in de lerarenkamer kwam zei hij: “Je haar lijkt op een bloemkool,” Je moet weten dat ik toen krullen had, net zoiets als Robert Long. De cabaretier, schrijver, componist en zanger van het spraakmakende album Vroeger of Later. Ook heb ik nog een Haags matje gehad. Dat was mode in die tijd.

Rond 1983 waren we aan het hersenwaaien voor het jaarlijkse Kolderbal; het nakend afscheidsfeest van de geslaagden. Samen met Annemiek van der Sluys en handenarbeidleraar Frans Brevé hadden we iets toneelachtigs verzonnen met verkleden en zo. Ik was dochter Emmy Zaad; een opstandig discomeisje. Maar wat ik ook deed: een fluorescerende jurk, mijn haar in model als Olijfje (Newton-John, red.) … ik wilde het maar niet worden. Ik bleef keurig. Het ideale buurmeisje. Tot ik een jongen zag, die ook op Casimir zat en punk was. Ik wist het gelijk: dat moest het zijn. Ik leende zijn jack, trok een strakke en ook zwarte broek aan en teisterde de grond met mijn kokette, maar stoere hooggehakte laarsjes. En mijn haar? Dat ging de lucht in als Rod Steward indertijd. Zijn elpeefoto van Blondes Have More Fun uit 1978 lijkt hierbij model te hebben gestaan voor deze nimmer meer van mijn hoofd verdwenen opstandige coupe. Inclusief behandeling met waterstofperoxide, want wit moest het zijn. Dat was trouwens nog bij Hairman van London Line. Collegae op Casimir zeiden toen vrij unaniem: “El, het komt nooit meer goed met je.”

Sinds Herman Etman voltijds pensionado is ben ik bij Karel op de stoel terechtgekomen. Hij zei de eerste keer: “Ik dacht 25 jaar geleden al dat je hier maar eens naar binnen moest.” Ergens in de jaren 70 zat er trouwens een andere kapper, ook in de Pepersteeg. Vlakbij Vishandel ’t Hoogertje. Zijn naam is me ontschoten, maar hij schatte mijn uiterlijk goed in. Nam soms zelf ongevraagd initiatief. Schoor hij ineens mijn zijkanten weg. Maar nooit vervelend of mislukt, naar mijn idee. Ik ben met tekenen geboren en opgevoed, mijn vader Leendert was kunstschilder en altijd met kleuren in de weer, en hou van creativiteit. En daar hoort nu eenmaal initiatief bij. Zo snel was ik niet geschrokken van een ander hoofd.’

Een tweede thee verschijnt ter tafel. Andere onderwerpen passeren de revue. Interessant, maar niet voor deze rubriek.

Elly: ‘Karel heeft goed mijn vorm weten te behouden. Dat is een hele geruststelling. Hij opperde eerst iets van een bebop, maar dat heb ik hem snel uit zijn en van mijn hoofd gepraat. Elly is piekhaar en niets anders. Het fijne aan Karel is dat hij openstaat voor je mening en daar ook naar luistert en handelt en vorm aan geeft. Samenspraak, heet dat. Hij heeft ook een witmaker die me bevalt. Waterstofperoxide deed nogal eens zeer op mijn hoofd. Met dit product heb ik daar totaal geen last van. Wat het is en hoe het heet? Geen idee. Dat is het geheim van de kapper. Karel in dit geval.’

Haar haar is tevens haar handelsmerk. ‘Dat moet je zo houden,’ weet zij beslist, ‘net als dat lange haar van jou. Iemands haar is toch wat je al van verre ziet en uiting geeft aan - en jouw verbeelding is - van je innerlijk.’

Dan liever de lucht in
Als Elly Dijkshoorn haar thee op heeft en is uitgekletst draait ze zich op de stoep even om en zegt: ‘Dit vriesweer is ideaal voor mijn weerbarstig piekhaar. Het blijft nu prima staan: recht omhoog. Mijn haar moet nu eenmaal de lucht in. Net als Jan van Speijk indertijd. Maar dan minder explosief.’

Wie Elly Dijkshoorn, ze stopte na 25 jaar met lesgeven en werd voltijd kunstenares, wil volgen, die kan dat via Instagram: @elly.dijkshoorn. Ze heeft inmiddels 33.000 volgers. ‘Het is zo leuk, dat Instagram. Eerst was ik wat huiverig, maar nu ben ik fan. Ik verkoop mijn werken nu wereldwijd. Wat je zoal niet kunt doen met een gsm. Ook heb ik contacten met ateliers in het buitenland. Met name London en Parijs. Goede galerieën die met zorg mijn schilderijen reclameren, van bijpassende tekst voorzien en verkopen. Via Instagram leerde ik een galeriehoudster in de Rue de Grenelle kennen. Die sfeer. Die galerie. Ik ben vorige lente bij haar langsgegaan. Dat was enig en leerzaam. We hebben ideeën uitgewisseld. Zij geeft voorzetten en ik kop ze in als ik er iets in zie. Zo niet; even goede vrienden. Van hetzelfde laken een pak, maar net even iets anders exposeer ik tot en met maart in de wijk Chelsea in London bij de Roca Galerie. Wat dat betreft is er een wereld voor me opengegaan al maak ik me ook weleens zenuwachtig over “morgen”.’

Einde lesprogramma
Tot slot het waarom ze na 25 jaar stopte met het geven van tekenles op Casimir/het VOS: ‘Het werd te veel onzinnige administratie. Moest je plots tabelletjes gaan invullen. Tekenen is vrije expressie. Geen dwangmatige papierwinkel met onzinnige feitjes. Kunst komt van binnenuit. Is een innerlijke noodzaak. Je pakt papier en gaat aan de slag. Spontaan. Dan leer je kijken en na het beheersen van realistische afbeeldingen mag je wat mij betreft aan de zwier met kubisme of een ander impressionistisch idee.

Voor wat mijn eigen werk betreft: ik hoef ook niet zozeer wereldwijd succes. In eerste instantie maak ik dingen van binnenuit en voor mezelf. Als mensen dat willen kopen is dat mooi en goed voor het zelfvertrouwen. Meer niet. Ook als ik op een onbewoond eiland zou zitten zou ik nog kunst maken. Met een stokje in het zand en wat schelpen of wat steentjes.’

Als Elly zich aan de overkant van de straat nog een keer omdraait, zwaait en gedag roept weet ik het zeker: Blondes Have More Fun. Zeker als je Elly Dijkshoorn heet. Ondanks al haar fijne lessen heeft ondergetekende uiteindelijk de lust van het schrijven laten prevaleren boven die van het tekenen. Kwestie van talent?

Ben je ook benieuwd naar een model dat je gezicht op doordachte wijze vormgeeft? Maak dan gerust een afspraak met Kapper Karel.

Kapper Karel
’t Salonnetje
Peperstraat 3
3131 CT Vlaardingen

Telefoon: 010-435 90 96
Facebook: www.facebook.com/kapsalontSalonnetje

Tekst
Peter Joore

Fotografie
Archief Elly Dijkshoorn | Peter Joore

Fotobijschriften (van boven naar beneden)
1. Operatie Opstaand Haar geslaagd
2. De krullentijd van de krullenmeid
3. Het Haagse Matje
4. Punk met bijpassende blik
5. Karel knipt
6. Elly zoals we haar kennen met hedendaagse punkvariant
7. V/h tekenjuf poseert met knipartiest Karel; staatsieportret