Naast hem, ter rechterzijde, zat Frank Tomeï. Bij leven een monument als het gaat om geboorte en instandhouding van het Zomerterras. Volgend jaar de Zilveren versie? Frank oogde moe. Zijn bier verschraald keek hij tobberig naar zijn gsm, alsof die alle vermoeidheid wegnemen zou. Niets was minder waar. Dit mini-pc’tje bezorgde hem zelfs extra rimpels op zijn verder nog altijd jong ogend gezicht.

Hij zei, met een zucht alsof Methusalem bezit had genomen van zijn organisatorische geest: ‘Ik probeer de verzekering om te zetten zodat wij een stuk goedkoper uit zijn.’ De technische details zullen we de lezer besparen, maar Waarman dacht: Had je dit niet jaren eerder kunnen en moeten doen?

Het Zomerterras kampt al jarenlang met een financieel tekort dat, als het een serieus bedrijf was, failliet zou zijn verklaard. Ondanks alle fratsen waart dit feestmonster nog steeds kreupel rond. Ook de laatste avond, vroeger gratis en via een eurootje of vijf node opgehoogd tot liefst €17,50 (x 4.000 gasten = €70.000,00), allang niet meer de plek voor de uitkeringsmoeder met twee schoolgaande kinderen.

Nu (dat gokt Waarman maar, want geen persbericht met agenda wordt hier digitaal ten burele afgeleverd), staat het 24e Zomerterras op punt van beginnen; met een half terrein. ‘Volgende week volgt het hoofdpodium,’ aldus een creatieve hulp die er ook niets aan kan doen. ‘Bezuinigen?’ vroeg de columnist belangstellend toen Frank Tomeï het terras moeizaam sjokkend Grote Kerkwaarts had verlaten. ‘Nee, zeker niet,’ luidde het enigszins cryptische antwoord, ‘we verlagen de kosten aan de andere kant.’ Dit rare antwoord waarvoor een beetje politicus als Mark Rutte zich niet zou hoeven schamen, wekte ongewild de lachlust op. ‘Er komt maar één podium en bij wisseling van de muziekbandwacht is er een DJ, die vanaf een brug plaatjes draait,’ aldus die ene rechterhand.

Frank Tomeï lijkt ten einde raad. Maar mag dat een keertje na alle jaren van, zo zeggen hij en de hijen, onbezoldigde organisatiedrift, lijkt hij toe aan pensioen. Hij bereidt zich hierop voor middels de restauratie van een woning in Duitsland. Al kan das Haus ook voor een ander zijn. Verder is hij koster van de Grote Kerk en heeft daar lang geleden al kunstenaar Cees Eykelenboom bij moeten inschakelen omdat hij het alleen allemaal niet meer aankon. De arbeidzame term FTe staat bij deze voor: Frank Tomeï eenheid.

Volgens eigen zeggen in de tuin van Waarman enige jaren terug boekt hij alle van-buiten-de-eigen-grenzen-bandjes tijdens muziekbeurs WOMEX en klaar-is-frank. Vandaar het vaak eenzijdige geluid.

Matinee? Mati-ja!
Van heel andere orde zijn Anton en zijn kompaan Maarten van Café Matinee. Met zijn “bekrompen” Hollandse meezingers een lokale paria, aldus de huidige kliek die het culturele leven van Vlaardingen bepaalt.

Zaterdag 3 augustus heeft Anton op eigen kosten en met alle financiële risico’s van dien een feest georganiseerd voor de deur op de Westhavenplaats. Hekken, beveiliging, artiesten (waaronder Mart Hoogkamer en nog een paar kopstukken uit het Nederlandse pak-de-leuning-en-zing-mee-genre) … alles betaald uit eigen zak: grofweg €80.000,00. Een feest van jewelste, geen cent subsidie en geen wanklank. Iedereen op prettige wijze geheel uit den bol. ‘Top, helemaal top,’ aldus een gast. ‘En de beveiligers hadden een rustig avondje vol jolijt. En alles in twintig uur georganiseerd en opgebouwd. Compleet met een batterij aan gratis toiletten en alles keurig opgeruimd de dag erop.

Er waren 1.350 gasten die elk een kaartje hebben gekocht van €22,50 = €30.375,00. De rest is aardig bijeen gedronken en niemand was vervelend. Fantastisch, toch. Zulke ondernemers moet je eren.’

Het Zomerterras alsook het Haring & Bierfeest zijn dure feesten. Dat kan, als het maar geld oplevert. Niet moet de organisator er eerst een ruim salaris uitpeuren. Ook dat kan, maar dan moet je net als Jan Smeets en de jongens van de Feestfabriek zelf faciliteren en financieel zien rond te breien en niet teren op de zakken van Fonds SV e.o. en de toch al niet puissant rijke gemeente Vlaardingen. Dan moet je alle risico’s zelf nemen, zoals het een echte vent betaamt. Het Winterterras is er bij oprichting al aan kapot gegaan met (overigens vanwege de exorbitante energieprijs) toegezegde salaria van tweemaal €10.000,00. Die zijn, gelukkig maar, node gehalveerd. Toch is de club, geschiedenis.
  Viavia hoorde Waarman dat na het H&B-feest de Westhavenplaats een pestbende was waar Knaap Horeca en Reboot nog altijd hoofdschuddend aan terug denken. Kortom: er is bergen geld weggegooid door de organisatieman die ruim een jaar geleden zei meer te verdien dan een wethouder.

Waarman snikte bij dit alles een vrijwel onhoorbare snik van verdriet. Dat was me een verhaal. Daarbij werkte Matinee zonder vrijwilligers. Die, zo wil de overlevering, in de ogen der organisatoren, nooit voldoen. ‘Kwestie van vooraf briefen,’ mompelde hij.

Standbeeld
En Ben Trooster en Frank Tomeï krijgen een gezamenlijk standbeeld op de Westhavenplaats. Is het niet zo eenzaam meer voor de Stadsomroeper ook.

Noot II
Matinee/Anton is/zijn door het Zomerterras gevraagd om volgend jaar de grootste VrijMiBo van Nederland te organiseren. Dit naar aanleiding van bovenstaand beschreven succes zodat de organisatie, die dit jaar door de lokale middenstand van een voortijdige dood is gered, ermee kan pronken?

Tekst
Waarman

Schilderij
Robert Daalmeijer