… het jaar is 20XX. Einde winter en de bladeren zitten nog niet aan de bomen. Op een stormachtige nacht loopt een Gefrustreerd Tomaatje langs een van Vlaardings door regenbuien geteisterde havenkades. In de wankel voort schuifelende figuur, lijkbleek, stomdronken, brullend dat die van ONS klootzakken zijn, en met stroblonde vlasharen, zijn roodomrande gelensde ogen weifelend loerend naar een uitgang van de stad, die de in terlenka broek, nylonsokken, ongepoetste te dure schoenen en een afgedragen zomerjack meewarig gedoogd binnen haar stadsmuren, herkennen wij Onze Europese Verliezer Arnout Hoekstra … (*)
Het verschil tussen de geur van parfum en die van stront is duidelijk. Onder welke categorie de beoogde politieke terugkeer van Arnout Hoekstra valt is aan de kiezer. Na een mislukt rondje kaartlezen, waarbij Brussel en Straatsburg almaar werden gemist, en een uitzendbaantje bij de Haagse SP keert AH node terug naar Vlaardingen.
Een heer van stand liep op Waarman af en hield hem staande met opgeheven vinger zoals leraren dit in een grijs verleden plachten te doen. Hij zei: ‘Heer criticaster, nu schijnt het dat Judas Hoekstra, die na drie […] jaar weer terug op Vlaardingse aarde denkt te zijn aanbeland, in Den Haag heeft leren rekenen. Maar ook hier bedriegt schijn en die niet alleen.
Binnen politiek Vlaardingen toen slechts hoon en minachting voor de handelwijze van de a-sportieve, cijfermatig dyslectische AH. Hij liet de kleintjes (zijn partij de SP, red.), de stad, gemeenteraad en college voortijdig achter met een financieel gat dat nog altijd niet lijkt gedicht al beweren opvolgers van wel.
Hij besloot na dit debacle een klein vragenlijstje van Waarman indertijd met de opmerking dat hij 18 jaar in de lokale politieke had gezeten. Dat klopt. Maar wat heeft hij ervan geleerd? Dat hij die periode weliswaar in raad en college heeft doorgebracht, maar dat zijn socialistische rode groenteaard hem en de “zijnen” slechts zelf-gegraven valkuilen heeft opgeleverd. Hij vond zich uitgeleerd in politiek Vlaardingen en zou er - naar eigen zeggen - niet meer terugkeren. Hij was rijp voor Europa. Alleen: Europa nog niet voor hem.
Zijn zelfbedachte magnum opus, de protserige overstap naar het puissant rijke Europa, mislukte tweemaal op rij. Hij leek zijn politieke schepen middels onkunde, partijverraad en een schromelijke zelfoverschatting te hebben verbrand nog voor die de haven hadden verlaten. Gelukkig voor hem werd vanuit Den Haag een reddend anker toegeworpen. Hij werd leerling assistent van de leerling assistent van de leerling assistent van een verder onbekend kamerlid met rode konen en groen haar. Hypotheken van juist aangeschafte woningen houden geen rekening met te weinig inkomen.
De lokale SP was woedend. Niet alleen op Arnout, maar ook op de landelijke broeders en zusters: Fractie Kerkhof was geboren en AH lag daar virtueel als eerste op. Een zoenoffer met slechte adem.
Aardsvriend Willem de Man is altijd overtuigd van de wederopstanding van de SP met als speerpunt Arnout Hoekstra. Hij, die zich allesbehalve een goed socialist heeft getoond. Een Einzelgänger was hij, is hij en zal hij blijven. Een egoïst met een eigen agenda. Doet Vlaardingen er goed aan hem opnieuw de raadskamers binnen te sleuren?
Jaren terug al betoogde de toen nog collegiaal maagdelijke AH op een dorstige avond op het terras van Café de Waal dat de SP, hoeveel voorkeursstemmen ook, nimmer bereid was om water bij de wijn te doen als het om het partijprogramma ging. Geen gedurfd statement voor een partij die zelfs maar te gierig is om een flesje van de goedkoopste Slurp! te kopen. Ook bij AH. Niet geheel toevallig in de schappen te vinden tussen maandverband en voorbehoedmiddelen.
De gevaccineerde en zesmaal geboosterde kiezer mag op 16 maart stemmen op wie die wil: dat heet democratie. Maar om die dag een deserteur kiezen met de stank van onvermogen lijkt op voorhand geen verstandige zet. In 1933 kwam iemand met dezelfde initialen aan de macht in een land hier niet ver vandaan …’
‘Hohoho,’ riep Waarman, die tot die laatste zin een en al oor was. ‘Nu ga je een grens van onbetamelijkheid over vriend. Dat moet je niet doen. Ik weet ook wel dat Arnout Hoekstra allesbehalve eerlijk was - iets dat trouwens een waardeloze eigenschap is als het om politiek gaat - maar om dat nu analoog te stellen met die rare snor en wapperkuif, dat gaat me te ver. Zoek maar een ander om de rest van je verhaal aan te slijten. Bah.’
‘Daarbij heeft hijzelf indertijd aangegeven Vlaardingen als gepasseerd station te beschouwen,’ ging de man verder. ‘Dus wat voor positief nieuws mogen we van hem nog verwachten?! Terug naar de politieke wieg … dat is een zwaktebod van jewelste waar Vlaardingen me dunkt niets aan heeft. De stad die hij als keerschool beschouwde en waar hij naar eigen zeggen niets meer te doen heeft.
Is het goed dat degene die de SP heeft in Vlaardingen een nekschot gaf de partij weer nieuw leven mag inblazen? Nu is het woordje “oorlog” bij de socialisten tot gemeengoed gepromoveerd, maar om nu te vragen aan AH of hij zijn eigen puinhopen weer tot leven wil wekken is zoiets als initiaalgenoot AH indertijd Duitsland weer uit de as te laten herrijzen na een clubtour van vijf jaar.’
(*) Vrij naar: Ik Jan Cremer Tweede Boek (negende druk juli 1978, pagina 10).