De jeugdvriendinnen Aggy Kan en Wil van Beijmerwerdt begonnen zeven jaar geleden in een knus pijpenlaatje in de Van Oldenbarneveltstraat (hartje Rotterdam) aan hun Mangiare avontuur, op een keramisch plaatje en zonder vergunning. Tegenwoordig heeft Mangiare in Rotterdam drie restaurants, waar het eten zo biologisch mogelijk wordt bereid, eerlijk en puur. Italiaans eten dus, maar niet helemaal volgens de klassieke normen, want hier en daar wordt er een persoonlijke draai aan gegeven. En nu is er ook een eigen kookboek.
Bij Mangiare worden ze al sinds dag één overspoeld met vragen over de recepten. Het plan om een kookboek te maken leefde al langer bij eigenaresse Aggy Kan, maar nu is het er eindelijk van gekomen. Het kookboek is een ode aan de oude en huidige crew van Mangiare, aan hun fans, en aan iedereen die bijgedragen heeft aan het succes.
De geheimen van Mangiare Rotterdam bevat ruim tachtig recepten. Naast traditionele gerechten als Ossobuco, Saffraan risotto en Vitello tonnato komen ook bijzondere gerechten als Artisjok tapenade, Italiaans gehakt en Pastinaaksoep met gorgonzola en pancetta aan bod. In het register vind je de gerechten per hoofdstuk op alfabet. Het boek heeft een mooie, stevige kaft en elk gerecht is voorzien van een sfeervolle afbeelding. De gevarieerde gerechten zijn eenvoudig en helder beschreven en er wordt bij vermeld voor hoeveel personen en hoe lang de bereidingstijd is.
Verspreid door het boek staan interviews met (oud-) personeelsleden, die op een geestige manier de geschiedenis van Mangiare naar boven halen. Een minpunt is het kleine lettertype.
Italiaans koken betekent voor Aggy Kan simpel, no-nonsense food en alles kakelvers, en dat zien we terug in de gerechten in dit prachtige kookboek. 'En mocht u er niet uitkomen met een bepaald recept, schroom dan niet om ons te bellen of aan te spreken als u in de buurt bent. We helpen u graag op weg,' schrijft Aggy Kan in het voorwoord. Hoe sympathiek is dat ...
De geheimen van Mangiare Rotterdam (gebonden, hardcover, 208 blz.) is verschenen bij uitgever Kyosei in april 2021. Niet als E-book te koop. Op de omslag van het boek wordt de naam van de auteur niet vermeld omdat ieder personeelslid even belangrijk is, en indirect aan dit kookboek heeft meegewerkt.
Alle boekrecensies zijn ook terug te vinden op: www.vlaardingenleest.nl
Illustratie:
1. omslag van het boek
Recensie
Anita de Vreede
Twee gerechten uit bovenstaand boek hebben we uitgeprobeerd.
Tomatensaus
Voor deze saus had ik eigenlijk Italiaanse gepelde tomaten uit blik nodig, maar aangezien ik vlakbij het Westland woon gaat mijn voorkeur uit naar verse tomaten, gekocht bij een plaatselijke kweker. www.fietsenvoormijneten.nl
De tomaten heb ik in stukken gesneden en gekookt. Het velletje haal ik er niet af, na het pureren van de tomaten proef je daar toch niets van en het scheelt een hoop geklieder.
Het bereiden van deze (eenvoudige) tomatensaus begint met het aanfruiten van de fijngesneden rode ui, knoflook en oregano.
Daarna de tomaten, basilicum, peper en zout erbij en de saus enige tijd laten pruttelen. Als laatste pureer ik het mengsel tot een glad geheel.
De saus smaakt voortreffelijk en is geschikt voor de pasta en de pizza. Je kunt de saus in potten bewaren of invriezen, maar ik gebruik 'm bij het bereiden van het volgende gerecht uit het kookboek.
Chorizo rode wijn risotto
Een écht goede risotto maken, is moeilijker dan je denkt. Risotto hoort net als pasta, 'al dente' te worden gekookt. De rijst moet nog een kleine bite hebben.
Om te beginnen moet runderbouillon en de tomatensaus samen in een steelpannetje worden verwarmd. Mijn steelpannetje is te klein en daarom kies ik voor een grotere pan. De hoeveelheid verbaast me en ik kan mij niet voorstellen dat ik alles ga gebruiken.
De chorizo snijd ik in dunne plakjes en bak ze knapperig. Vervolgens worden er gesneden ui, knoflook en 180 gram verse Italiaanse kruiden aan toegevoegd. Dat zijn zes potten verse kruiden! Gelukkig kan ik ze plukken uit mijn eigen moestuintje.
Eenmaal zover voeg ik de rijst toe, blijf ik goed roeren en begint het proces van het loskomen van de zetmeel in de rijst door er wijn bij te gieten en soeplepel na soeplepel de bouillon, totdat de rijst na ongeveer twintig minuten gaar is. Tot mijn verwondering is de bouillon geheel opgegaan. Als laatste roer ik boter en Parmezaanse kaas door de rijst. Intussen zijn goede vrienden aangeschoven en kunnen we gaan proeven. Dit gerecht is een en al heerlijkheid. De chorizo zorgt voor een knapperig evenwicht tegenover de smeuïge risotto die glad over ons bord glijdt. Het geheel ziet er exact uit als op de afbeelding in het boek. En de hoeveelheid was voldoende voor ons vieren. We voelden ons een beetje in Italië.
Buon Appetito.