Althans, ik vond dit logisch. Maar het werd mij al snel duidelijk dat D66 dit minder logisch vindt. D66 Vlaardingen stelde namelijk nogal insinuerende vragen over een onderzoek over preventief fouilleren. Als D66 Vlaardingen het onderzoeksrapport écht goed hadden gelezen, waren ze toch echt tot een hele andere conclusie gekomen.

Want, wat blijkt? Vlaardingen haalt procentueel gezien méér wapens van de straat dan Schiedam, Rotterdam én Amsterdam. Over de afgelopen drie jaar heeft men door dergelijke acties bijna honderd wapens van de Vlaardingse straten gehaald. Met deze cijfers wordt overduidelijk de effectiviteit van het preventief fouilleren aangetoond. Honderd wapens die als een ‘tijdbom’ een krater hadden kunnen slaan in onze gemeenschap. Bizar om dus te denken dat het niet nodig is, maar kennelijk vindt D66 Vlaardingen dat het veilig genoeg is in Vlaardingen.

De vragen van D66 doen voorkomen dat we vaak gebruik maken van preventieve fouilleeracties, maar niets is minder waar. Voor de beeldvorming, met slechts 23 preventief fouilleeracties zijn, zoals gezegd, bijna honderd wapens van straat gehaald. In 2018 is dit 4 keer gedaan, in 2019 is het 9 keer gedaan en in 2020 is er maar 10 keer van de regeling om preventief te fouilleren gebruik gemaakt. Als we kijken naar Schiedam dan zijn in 2020 alleen al 53 keer dergelijke fouilleeracties uitgevoerd. Het idee dat de politie in iedere pauze preventief fouilleert is dus verre van terecht. Dus als de wapenvondst niet tegenvalt en de hoeveelheid acties niet heel veel is, blijft het verwijt over institutionele discriminatie over.

Want zo twijfelt D66 in haar schriftelijke vragen ook aan de professionaliteit van onze politie. Zo stelt de fractie dat er bij verschillende instanties, waaronder de politie, institutionele discriminatie is geconstateerd. Hiermee wekt de D66 fractie meteen de indruk dat de Vlaardingse dienders hier iets mee te maken hebben. Los van dit misselijke frame is het ook duidelijk dat de kennis van de D66 fractie, over het proces van preventief fouilleren, duidelijk te wensen over laat.

Dat terwijl het proces (de selectie van mensen die gefouilleerd worden) heel nauwkeurig beschreven staat in het onderzoek dat D66 notabene zelf aanhaalt! Zo staat er in het onderzoek dat fouilleeracties grofweg aan de hand van drie verschillende werkwijzen te onderscheiden zijn:

- De 100% controles, dat wil zeggen: iedere voorbijganger controleren.
- De aselectieve controles: waarbij elke zoveelste persoon of voertuig wordt gecontroleerd.
- De gerichte selectie: hier wordt aan de hand van een profielschets, verdacht gedrag of op het dragen van ongebruikelijke voorwerpen gefouilleerd.

Preventief fouilleren is een controlemiddel dat dient te geschieden ‘zonder aanzien des persoons’. Dat betekent dat de selectie van personen niet gebaseerd mag zijn op slechts één uiterlijk kenmerk, zoals iemands huidskleur, nationaliteit, afkomst of religie. De mogelijkheid van selectie van personen is begrensd door het discriminatieverbod zoals verankerd in de grondwet, waaraan alle politieagenten een eed hebben gezworen. Het verwijt van D66 is daarom behoorlijk zwaar; ze insinueren dat de politie de grondwet niet naleeft.

D66 trekt de aanpak van onze politie en burgemeester met deze vragen in twijfel. Ook insinueert de partij dat grondrechten geschonden worden en dat er sprake is van institutionele discriminatie, ernstige vergrijpen dus. Wat ONS betreft geven de cijfers, de procedure en én het effect van de acties voor ONS.Vlaardingen genoeg reden om het volste vertrouwen te hebben in de politie, de burgemeester en de fouilleeracties. We hebben jammer genoeg al vaak genoeg meegemaakt hoe wapengeweld gaten van rouw en verdriet kunnen slaan in onze samenleving. Het voorkomen daarvan, op deze zorgvuldige en streng gereguleerde manier, is daarom geen overbodige luxe. De vragen komen daarom bij mij ook wereldvreemd over of, wie zijn deze mensen toch?

Thijs Pince van der Aa - Steunraadslid ONS.Vlaardingen