Bach heeft deze cantate geschreven voor de 16e zondag na Trinitatis. Dan leest de kerk uit het evangelie van Lucas (7: 11-17) het verhaal dat Jezus een overleden jongen te Naïn uit de dood opwekt. De in Bachs omgeving gangbare lutherse interpretatie concentreert zich niet op het wonder dat hier is verricht maar leest deze passage symbolisch, als een aankondiging dat de zielen van alle gelovigen na hun dood door Christus tot een eeuwig leven gewekt zullen worden, en dat men de dood derhalve kan verwelkomen als een noodzakelijke maar verheugende stap die het lijden in het aardse tranendal beëindigt en het hemels paradijs dichterbij brengt: de dood gerelativeerd tot een kortstondige slaap.

Bach is, wanneer hij deze cantate schrijft, drieënhalve maand cantor aan de Thomaskirche te Leipzig en het is de zeventiende cantate die daar in première gaat. De cantate getuigt van de experimenten die Bach in deze periode doet om kerkliederen (koralen) in cantates te verwerken.

Tevens wordt uitgevoerd het motet ‘Der Mensch lebt und bestehet nur eine kleine Zeit’ van Max Reger (1873 – 1916).

Uitvoerenden
Vocaal Ensemble Basiliek Schiedam, Collegium Delft, orgelcontinuo en hoofdorgel: Arjen Leistra, solisten: Merel van Geest (sopraan), Adrian Fernandes (tenor) en Samuel Wong (bas). Algehele muzikale leiding: Bas van Houte.

Voorganger in deze dienst is ds. Louis Wüllschleger.

De toegang tot deze dienst is vrij. Na afloop is er een collecte. Zie ook: www.cantatesvlaardingen.nl.