Er liep een pronte dame op Waarman af. Ondanks alle waarschuwingen van officiële zijde naderde zij tot op twee botoxlippen afstand het oor van de columnist en begon erin te fluisteren dat het een aard had. Zij spuugde hierbij licht. Een week later bleek het een virusvrije speekselvlucht. Zij kwam uit Dasht-e Lut: de heetste plek op aarde. Speeksel was daar schaars, duurder dan Californium en een onverbiddelijke viruskiller.
Na enige minuten fluisterde Waarman terug. De uitgeblazen adem gort als De Droge Valleien van McMurdo in wintertijd. Samen gingen zij zijn woning binnen. Waarvrouw was er niet.
‘Wat mij opvalt in deze virale crisistijd is het uitblijven van massale burgerlijke ongehoorzaamheid. Eentje die geweldloos, maar met alle inwoners die dit land rijk is, ageert tegen de ad-hoc vastgelegde, maar in de ketenen van het menselijke rammelende, juridische lapmiddelen om ons aan huis te binden en ons als mens uiteen te drijven.
De beweging stierf met de kogel die Martin Luther King jr. - de voornaamste leider - in 1968 velde. Nu en zeker met de Black Lives Matter vers in het voorportaal van ons geheugen, is de tijd rijp voor: ALM. Oftewel: All Lives Matter.
Ook de jeugd weet nu wat het is om dag-in-dag-uit achter geraniums te zitten en het besef groeit dat wat we onze (voor)ouders aandoen verre van ouderliefde staat. Uit het oog achter een potplant getuigt van een onmenselijkheid die we ons lange niet hebben gerealiseerd.
Ik zag pas straatinterviews bij Omroep West. Hagenaars en Hagenezen verwachten van de aanstaande feestdagen veel rellen. “Er zal geen politie genoeg zijn. Alle verloven vast intrekken lijkt me het beste.” Jeugd is net als carbid dat je thuis opwarmt tot het deksel er met een knal vanaf schiet. Daar kun je op wachten. Dat lid hou je niet op die melkbus; met geen tien paarden.
Maar dit alles viel gelukkig mee. Nederland hield het hoofd koel en op een schaars ongelukje na kon de politie hinkelen en touwtjes springen, terwijl ambulancepersoneel eindelijk de wagen van de zaak eens kon soppen en stofzuigen.
Maar waar ik meest tegenop zie is hoe de wereld er straks uitziet. Als alle virale bangmakerij, terecht of onterecht, voorbij is. Ik verwacht dat rond april het sein veilig wordt gegeven.
Maar dan komt de ellende pas. De wereld wordt (wederom) gespleten in de Ingeënte groep (IG) en de niet-ingeënte groep (NIG). Wie geen prik heeft gehaald komt op de zwarte lijst en mag niet naar evenementen of door de lucht naar het buitenland. En dan de vraag of er geen chip wordt mee gespoten, zo de bloedbaan in. Big Brother reist dan altijd met je mee.
Wat ben jij? Een IG’er of een NIG’er!
Geloof me, dit is nog maar het begin van een maatschappelijk korset, dat als belangrijkste de eigenschap heeft almaar meer te knellen. 1984 van George Orwell is geen roman; het is toekomstvoorspelling van de hoogste orde.
Tot slot, want ik moet er weer vandoor, heeft vaccinaanbieder Pfizer een aanzienlijke fabrieks- en laboratoriumruimte in Wuhan. Daar waar alle corona-gerelateerde ellende is begonnen. We zitten nu op circa 1.6 miljoen doden. Maar hoe zuiver is die telling.’
Ze trok haar jas aan na Waarman vluchtig een kusje in de nek te hebben geplaceerd. Daarna stapte zij, kalm en sereen de straat op en verdween via een putdeksel waarop een ridder uit 1018. Je wist het immers maar nooit, met die besmettingen.
‘Oh, ja,’ riep ze eerst nog, het hoofd omgedraaid over de linkerschouder. ‘Ze zeggen dat er in de Patrimoniumdwarsstraat iemand is neergeschoten. Quatsch. Je moet niet alles geloven wat ze zeggen.’
Terwijl hij de deur sloot mompelde Waarman: ‘Dictatuur is dictatuur en of het opgelegd pandoer is van links of van rechts maakt geen ene mallemoer uit. Het moment dat de staat vertelt wat je moet doen en vanuit welke houding, ben je de Sjaak, de pineut, de lul.’ Om te besluiten met: ‘Ze kan wel kletsen, dat wijf. Aantrekkelijk of niet, dit houdt geen paard vol. Al die holle retoriek.’