Burgemeester Bert Wijbenga-van Nieuwenhuizen reikte de onderscheidingen op vrijdagochtend 26 april uit tijdens een feestelijke bijeenkomst in de raadszaal van het stadhuis. Eén onderscheiding was al eerder uitgereikt (op 18 maart 2024).

Benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau werden:

Hermine Koning 
Hermine Koning heeft zich gedurende lange tijd belangeloos maatschappelijk ingezet, zowel lokaal als internationaal. Samen met haar man Paul van Vugt heeft ze in 2006 de stichting Dentamigos opgezet. Deze stichting zet zich in voor gratis tandheelkundige hulp in Peru.

De oorsprong van Dentamigos (‘Tandenvrienden’) ligt in de Dental Camps in Nepal, waaraan Hermine vanaf 2003 als tandartsassistente heeft meegeholpen. De Dental Camps, een initiatief van The Netherlands Oral Health Society, heeft tot doel om mensen, voor wie de tandarts onbereikbaar is, gratis te behandelen. Het voornaamste doel was pijnbestrijding, vaak door het trekken van tanden en kiezen. Na twee van deze Dental Camps te hebben gedaan, kreeg Hermine toch een onvoldaan en ontevreden gevoel, samen met haar man. Ze wilde betere hulp en meer kwaliteit door het uitvoeren van preventieve en curatieve tandheelkundige behandelingen. Hieruit ontstond het idee om zelf een stichting op te richten in een land waar dat hard nodig is.

Dit is uiteindelijk Peru geworden. Hermine hiervoor samenwerking met een lokale organisatie, PLAN. Ze heeft hiervoor zelf alle contacten gelegd, mede dankzij haar goede kennis van de Spaanse taal. Het benodigde geld kreeg ze binnen dankzij het geven van lezingen, het staan op beurzen en markten waarbij onder andere tandenborstels werden verkocht. Via PLAN hebben Hermine en haar echtgenoot zich geconcentreerd op de afgelegen bergdorpen rond Cusco. De tandheelkundige hulp richt zich voornamelijk op kinderen van de basisschool. In het begin ging zij twee keer per jaar naar Peru, later gingen er ook vier Peruaanse tandartsen mee. Haar enthousiasme was onbegrensd, ze deed haar werk met veel compassie. Na een aantal jaren werden de bezoeken jaarlijks. Uiteindelijk hebben de jonge Peruaanse tandartsen de Dental Camps overgenomen en worden ze door de stichting Dentamigos financieel ondersteund. In 2018 is ze als bestuurslid van de stichting gestopt, maar in de jaren daarna is ze doorgegaan om de stichting financieel te ondersteunen.

Hermine voelt zich ook enorm betrokken bij het milieu. Zo heeft ze zich jaren ingezet voor GroenLinks, waarvan vier jaar als raadslid in Vlaardingen in de periode 2010-2014. Daarnaast is ze al jaren actief binnen de Federatie Broekpolder. Deze stichting is in 2006 opgericht door een groep betrokken Vlaardingse burgers die het belang inzien van de Broekpolder als natuur- en cultuurgebied. Sinds 2018 leidt ze bezoekers rond om hen warm te maken voor de Broekpolder. Daarnaast heeft ze gedurende meerdere jaren de gidsengroep gecoördineerd. Verder heeft ze gezorgd voor de deskundigheidsbevordering van deze gidsen. Haar betrokkenheid komt ook tot uiting in het feit dat ze nadat ze gestopt was met de coördinatie, het secretariaat van de Vrienden van de Broekpolder op zich heeft genomen. Omdat ze veel in de Broekpolder te vinden is, weet ze waar behoefte aan is. Nadat door vandalisme de picknicktafels in het zogeheten Klauterwoud waren vernield, heeft ze zich er hard voor gemaakt dat er nieuwe exemplaren zijn geplaatst die hufterproof zijn. Bovendien heeft ze samen met haar man een nieuw wandelpad door de Broekpolder ontwikkeld waarbij alle aspecten van dit bijzondere gebied aan bod komen.

Van 1993 tot 2001 is ze verder in Maassluis vrijwilliger geweest bij Vluchtelingenwerk, ze had ook een coördinerende rol. Ze hielp vluchtelingen uit Somalië en de Balkan met onder meer het aanvragen van documenten, integreren in Nederland en uitleggen ‘hoe zaken in Nederland werken’. Verder geeft ze sinds 2020 Nederlandse les aan vluchtelingen in de bibliotheek van Vlaardingen. 

Sinds 2014 is Hermine ook een zeer actief lid van het Bewonersplatform Oud Ambacht, vanaf 2018 is ze ook secretaris. Zij heeft daarbij een belangrijke rol gespeeld bij het opzetten van activiteiten voor ouderen, het realiseren van kinderspeelplaatsen, het organiseren van buurtfeesten en het onderhouden van het openbaar groen van het Burgemeester de Bordesplein. Dit is slechts een keuze van de activiteiten waarbij Hermine actief bij is betrokken.

Zij is verder een van de oprichters en initiatiefnemers van de Buurtbezem in Vlaardinger-Ambacht in 2013. De vrijwilligers van de Buurtbezem maken eens per maand op zaterdagmorgen de buurt zwerfafvalvrij. Dit initiatief is mede door Hermine uitgezet naar andere delen van Vlaardingen.

Paul van Vugt 
Paul van Vugt heeft zich gedurende lange tijd belangeloos maatschappelijk ingezet, zowel lokaal als internationaal. Samen met zijn vrouw Hermine Koning heeft hij in 2006 de stichting Dentamigos opgezet. Deze stichting zet zich in voor gratis tandheelkundige hulp in Peru

De oorsprong van Dentamigos (‘Tandenvrienden’) ligt in de Dental Camps in Nepal, waaraan Paul vanaf 2003 als tandarts heeft meegeholpen. De Dental Camps, een initiatief van The Netherlands Oral Health Society, had tot doel om mensen, voor wie de tandarts onbereikbaar was, gratis te behandelen. Het voornaamste doel was pijnbestrijding, vaak door het trekken van tanden en kiezen. Na twee van deze Dental Camps te hebben gedaan, kreeg hij toch een onvoldaan en ontevreden gevoel, samen met zijn vrouw. Hij wilde betere hulp en meer kwaliteit door het uitvoeren van preventieve en curatieve tandheelkundige behandelingen. Hieruit ontstond het idee om zelf een stichting op te richten in een land waar dat hard nodig was. Dit is uiteindelijk Peru geworden. Samen met zijn vrouw zocht Paul hiervoor samenwerking met een lokale organisatie, PLAN. Het benodigde kreeg hij binnen dankzij het geven van lezingen, het staan op beurzen en markten waarbij onder andere tandenborstels werden verkocht. Via PLAN hebben Paul en zijn vrouw zich geconcentreerd op de afgelegen bergdorpen rond Cusco. De tandheelkundige hulp richt zich voornamelijk op kinderen van de basisschool.

In het begin ging hij twee keer per jaar naar Peru, later gingen er ook vier Peruaanse tandartsen mee. Na een aantal jaren werden de bezoeken jaarlijks. Uiteindelijk hebben de jonge Peruaanse tandartsen de Dental Camps overgenomen en worden ze door de stichting Dentamigos financieel ondersteund.

In 2018 is Paul als bestuurslid van de stichting gestopt, maar in de jaren daarna is hij doorgegaan om de stichting financieel te ondersteunen.

Van 2009 tot 2018 is hij ook voorzitter geweest van Dental Health International Nederland (DHIN). DHIN zorgt voor projecten en initiatieven op het gebied van mondzorg in lage lonenlanden.

Paul voelt zich ook enorm betrokken bij het milieu. Zo is hij al jaren actief binnen de Federatie Broekpolder. Deze stichting is in 2006 opgericht door een groep betrokken Vlaardingse burgers die het belang inzien van de Broekpolder als natuur- en cultuurgebied. 
Hij staat daarbij bekend om zijn niet aflatende zorg en inzet voor het behoud en verbetering van de natuurwaarden in de Vlaardingse Broekpolder. Sinds 2010 zet hij zich als bestuurslid en later als voorzitter in. Ook is hij trekker van de Kamer Natuur voor de noodzakelijke sanering en herinrichting van dit natuur- en cultuurgebied. Hij werkt hiervoor samen met diverse deskundige en gerenommeerde instanties. Daarnaast is hij het directe aanspreekpunt voor de gemeente Vlaardingen en andere overheden. Daar waar anderen na jaren van inspanning langzamerhand een stapje achteruit doen, gaat Paul door met dit belangrijke werk.

In de Broekpolder is ook Masamuda te vinden, het educatief-archeologische erf in de Broekpolder. Als bestuurslid van de Federatie Broekpolder heeft hij zich sinds 2010 ingezet voor het duurzaam behouden en beleefbaar maken van de Broekpolder en het versterken van alle partijen die zich hiervoor hard maken. Zonder samenwerking en samenhang zou de Broekpolder als los zand aan elkaar hangen met een beperkt toekomstperspectief. Een van die partijen is Masamuda. Mede dankzij zijn inzet ontwikkelt Masamuda zich niet als een op zich zelf staand gebied, maar wordt het opgenomen in een breed plan met aansluiting op het natuurkerngebied, de hondenloslaatpercelen, de mountainbikeroute en de overige groene stukken van de Broekpolder. In de afgelopen jaren besteedde hij ongelooflijk veel tijd aan overleggen, vergaderingen, het opstellen van visiestukken, ruimtelijke plannen, zienswijzen en reacties. Vaak gebeurt dit achter de schermen, belangeloos en soms tegen de klippen op. Het succes van Masamuda is in belangrijke mate het resultaat van juist die inzet.

Paul is ook sinds 2016 actief lid van het bestuur van de stichting Boombehoud Vlaardingen. Zijn inbreng is heel waardevol, zowel in de discussies in het bestuur als ook in het overleg met de gemeente Vlaardingen.

Ook op sportief vlak heeft hij zich ingezet. Hij was van 1982 tot 2000 vrijwilliger bij hockeyclub SHCC Spirit. Hij was jeugdtrainer en coach, zat in het bestuur en was hij actief betrokken bij het maken van de weekkrant. Als tandarts heeft hij voor honderden leden gratis bitjes gemaakt.

Chris Bot 
Chris Bot heeft zich gedurende lange tijd belangeloos maatschappelijk ingezet, in het bijzonder voor Scouting Nederland. Als vrijwilliger is hij een actief en gewaardeerd lid van de Vlaardingse Scoutingroep Maurits-Viool. Hij is begonnen als verkennersleiding bij de groep van 1976 tot en met 1986. Een belangrijke taak voor hem was het geven van kadertraining aan alle nieuwe leiders. Kadertraining is ingesteld door Scouting Nederland in Leusden om nieuwe leiders voldoende handvatten te tegen. 

Daarna heeft hij diverse functies bekleed. Chris was in staat om de juiste mensen om zich heen te verzamelen om twee grote verbouwingstrajecten van het groepshuis mogelijk te maken. De eerste verbouwing betrof het vervangen van keuken, sanitair, verwarming, warmwatervoorziening en reparatie en vervanging van de gevelbekleding. Vanaf de toezegging van de financiën door het Fonds Schiedam Vlaardingen en omstreken in mei 2008 tot en met de formele afronding in april 2010 was Chris hierbij betrokken. Ook droeg hij bij aan de verduurzamingsopgave, oftewel het energiezuiniger maken van het groepshuis. Mede door zijn overredingskracht heeft de Scoutinggroep Maurits-Viool deze grote operatie aangedurfd. Hier was hij van augustus 2011 tot en met november 2013 actief bij betrokken. Zijn grootste uitdaging was de bouw van een nieuw Scoutcentrum aan de Watersportweg. Dit project liep van 2016 tot en met de opening in mei 2022. Chris speelde hierin een belangrijke voortrekkersrol in het ontwerp en realisatie van de elektrische installatie van het gebouw. 

Naast zijn inzet voor de Scoutingroep Maurits-Viool is Chris sinds 1986 tot heden als vrijwilliger verbonden aan de vereniging Scoutscentrum Pbc-Austerlitz. Al ruim 37 jaar zet hij zich in voor deze organisatie door onder andere ieder jaar Kampstaf te zijn gedurende vele weekenden en weken in het voorjaar, de zomer en het najaar. Mede dankzij hem is dit landelijke Scoutscentrum alle weekenden en vakantieweken open voor jeugdige kampeerders, het hele jaar door. Hij treedt dan op als gastheer en behandelt de kampeerders dan ook echt als gast dankzij zijn gastvrijheid. Verder treedt hij bij problemen en calamiteiten kordaat op. Daarnaast leidt hij al ruim tien jaar het technisch-ondersteuningsteam. Hierbij zet hij zich in voor het behoud en onderhoud van het terrein en de daarop aanwezige opstallen. Met grote regelmaat helpt hij op de maandelijkse kluszaterdagen om het terrein en de opstallen schoon, opgeruimd en in stand te houden.

René Verkerk 
René Verkerk heeft zich gedurende ruime tijd belangeloos maatschappelijk ingezet, op nationaal en internationaal gebied. Allereerst heeft hij als vrijwillige brandweerman van 1987 tot 1991 altijd klaargestaan naast zijn gewone baan om zich beschikbaar te stellen voor de hulpverlening. Hij en zijn ‘pieper’ waren een twee-eenheid. In 1991 werd hij beroepsbrandweerman.

In 2004 sloot hij zich aan bij USAR.NL. Als reddingswerker is hij namens de Veiligheidsregio Rotterdam Rijnmond uitgezonden naar aardbevingsgebieden waar zich net een ramp had voltrokken. Zo is hij onder meer ingezet in Pakistan (2005), Nepal (2015) en Turkije (2023). Ook is hij in 2020 gestuurd naar Beiroet na de zware explosie in de haven waarbij honderden mensen om het leven kwamen en duizenden mensen gewond raakten. Bovendien heeft René dienst gedaan bij een aantal binnenlandse inzetten.

In Turkije heeft hij gezamenlijk met het USAR.NL-team in Hatay onder meer het 8-jarige jongetje Ibrahim weten te redden, vier dagen na de verwoestende aardbeving. Hij bood hulp, troost en perspectief aan de mensen in Turkije die in één klap verleden, heden en toekomst kwijtraakten. Daarnaast is hij bij andere uitzendingen waarbij hij niet meeging naar het rampgebied, inzetbaar op Headquarters, waar hij 24/7 voor het team klaarstaat vanuit het hoofdkwartier in Zoetermeer. 

Hij is nauw betrokken bij de instandhouding van USAR en is zowel nationaal als internationaal van grote toegevoegde waarde voor het team. Zijn jarenlange ervaring deelt hij met de jonge collega’s zodat het team steeds optimaler kon functioneren.

Met gevaar voor eigen leven doet hij ver van huis een stap naar voren daar waar anderen machteloos staan toe te kijken. Het is van uitzonderlijke betekenis dat Nederland kan beschikken over mensen als René die 24 uur per dag, 7 dagen per week en 365 dagen per jaar klaar staan om alles uit hun handen te laten vallen om waar ook ter wereld hulp te verlenen in rampgebieden.

Benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau werden:

Trudie Poot 
Trudie Poot heeft zich gedurende geruime tijd belangeloos maatschappelijk ingezet.

Al vele jaren is Trudie een spin in het web van vrijwilligers in de Bethelkerk in Vlaardingen. In de beginjaren (2005) speelde zij een belangrijke rol bij de basiscatechese voor de kinderen in de basisschoolleeftijd. Maar er kwam nog meer werk op haar pad. Wat begon bij het assisteren en drukken van de zondagse liturgieën, veranderde steeds meer in het redigeren, opmaken van documenten en uiteindelijk ook het printen, vergaren en nieten van heel veel drukwerk. Ook voor externe partijen en andere wijkgemeenten werd een beroep op haar gedaan. Dat genereerde voor de wijkgemeente ook wat extra inkomsten.

Verder verzorgt Trudie sinds februari 2020 wekelijks de (ingewikkelde) techniek bij de zondagse KerkTV-uitzendingen via YouTube, maar incidenteel ook bij andere gelegenheden zoals rouwdiensten. Vooral in de coronatijd is dit medium van enorme waarde geweest om de wijkgemeente bij elkaar te houden. Om te zorgen dat de thuiskijkers ook mee kunnen zingen maakt ze wekelijks een PowerPoint met de liedteksten die ze zondags steeds op het juiste moment in beeld brengt. Een verplichtende, wekelijks terugkerende, activiteit waar de kerk erg blij mee is.

Tussendoor draait Trudie haar hand niet om voor onderhoudsklussen zoals het vanaf een hoge steiger de ornamenten van het kerkorgel van een nieuwe goudlaagverfje te voorzien. Dan is er nog de administratie en het aansturen van het pastorale bezoekwerk. Maandelijks krijgt het pastorale team van haar een overzicht van de te bezoeken gemeenteleden, bijvoorbeeld voor een verjaardag. Dit is bijna een dagtaak die deze vrijwilliger met verve en zeer nauwgezet volbrengt. Zij is iemand die altijd zeer correct maar uitermate volhardend de vrijwilligersdoelen nastreeft.

Daarnaast zet Trudie zich in voor de Protestants Christelijke Ouderenbond (PCOB), afdeling Schiedam en Vlaardingen. Vanaf 2014 heeft ze de volgende taken op zich genomen: de ledenadministratie, de financiën, het afdrukken en het verzorgen van de lay-out van het maandelijkse contactblad, het afdrukken van liederen en het programma voor bijzondere activiteiten. Voor de PCOb is ze een onmisbare vrijwilliger.

Chris Mooij 
Chris Mooij heeft zich gedurende geruime tijd belangeloos maatschappelijk ingezet. Zo is hij een van de vaste steunpilaren van de Vlaardingse Pluimvee en Konijnenliefhebbers Vereniging (V.P.K.V.). Vanaf 1976 zet hij zich voor deze vereniging in als vrijwilliger en bestuurslid. 

Sinds de afgelopen 35 jaar is hij de vaste tatoeëerder van de V.P.K.V. Alle konijnen die geboren worden dienen getatoeëerd te worden zodat het konijn altijd herkenbaar is. Het tatoeëren is belangrijk om de soortechtheid van het konijn en ras te behouden wat mede gekoppeld is aan het landelijk historisch erfgoed van het ras. De bijbehorende kosten in de vorm van arbeid, reiskostenvergoeding plus benodigd materieel heeft Chris altijd belangeloos en kosteloos verricht. We praten in al die jaren over duizenden konijnen en daaraan gekoppelde bezoekjes. Daarnaast is hij altijd actief bij het op- en afbreken van tentoonstellingen. Daar hoort de administratie, verzorging van de dieren en het aankleden van het geheel bij. Chris is altijd bereikbaar en staat altijd voor de vereniging klaar: zelfs in de vakanties houdt hij contact met het thuisfront van de V.P.K.V. of past hij eventueel zijn vakantie aan.

Daarnaast is Chris al meer dan tien jaar als vrijwilliger gids bij de Stichting Rondvaarten Vlaardingen en Vlietlanden (S.R.V.V.). De stichting heeft als doel het cultuurhistorische erfgoed van Vlaardingen onder aandacht te brengen van een breed publiek en het toerisme in Vlaardingen te bevorderen. Dit doet de S.R.V.V. door rondvaarten te organiseren in het buitengebied van Vlaardingen en Midden-Delfland met een elektrisch aangedreven rondvaartboot, een zogeheten fluisterboot. De Stichting wordt geheel gerund door vrijwilligers. Zij bestaat uit een vijfkoppig bestuur,  tien schippers en tien gidsen. De vaartochten gaan langs de eeuwenoude trekvaarten tussen Vlaardingen, Maassluis en Delft. Tevens wordt het bijzondere natuurgebied van de Vlietlanden onder de aandacht van de passagiers gebracht.

De S.R.V.V. tracht zijn doel te bereiken door het aanbieden van betaalde rondvaarten. Voor ouderen en minder bedeelden gebeurt dit voor een gereduceerde prijs. Ook organiseert deze stichting educatieve vaarten voor scholen. Chris is een van de tien vrijwillige gidsen die het verhaal van de trekvaart en de natuur vertellen. Hij heeft zich daarbij de afgelopen jaren extra onderscheiden door deel te nemen aan een werkgroep voor de ontwikkeling van ‘Het rondje melk’. Dit is een samenwerking van verschillende organisaties in de gemeente Vlaardingen. Er is een dagtocht uit voortgekomen, die een indruk geeft van de wijze hoe in het verleden de boeren hun melk en andere zuivel aan de man brachten en later via de melkfabrieken. Chris is daarbij altijd bereid een stapje extra te doen. Hij zorgt voor een goede sfeer aan boord en weet de passagiers te boeien met zijn verhaal.

Ook is hij vrijwilliger bij de gemeente Vlaardingen als ‘groenman’. Hij is het aanspreekpunt voor het wijkteam van de gemeente als het gaat om de groene aankleding van de wijk. Hij  bespreekt de keuze van de beplanting met het gemeentelijk wijkbeheer, koopt de beplanting, haalt ze op en plant ze. Tijdens de kerst zorgt hij voor een passende kerstboom in de wijk. Daarnaast houdt de Chris constant het groen in de gaten zodat het vandalisme minimaal is.

Sinds 1980 is hij bovendien een belangrijke vrijwilliger in de Bethelkerk in Vlaardingen. Als echtgenoot van de koster in de toenmalige Immanuelkerk werd hij al snel gevraagd als ouderling-kerkvoogd in die wijkgemeente. Hij is later meeverhuisd naar de Nieuwe Oosterkerk aan de Schiedamseweg toen daar een vacature voor een koster kwam. Hij was daar iedere zondag aanwezig als hulpkoster, met de zorg voor de geluidsinstallatie en de logistiek. Sinds 2009 zet hij zich in voor de Bethelkerk, waar hij een zondag per maand hulpkoster is. Maar hij blijft zich inspannen voor de Nieuwe Oosterkerk. In de jaren 80 is daar een oud papieractie gestart waarbij eenmaal per maand oud papier wordt opgehaald voor de kerk. Hij is tot op de dag van vandaag de trouwe coördinator van de vrijwilligersploeg. Ook is hij sinds zijn pensionering alle maandagen in de Bethelkerk te vinden voor de nodige onderhoudswerkzaamheden. Heel recent was hij ‘de man van het staal’ bij de productie van de voorzetramen. Deze isolatieklus werd alle dagen van het afgelopen voorjaar uitgevoerd door een hele groep mensen, maar daar was Chris zeer zeker bij betrokken. Niemand doet ooit tevergeefs een beroep op hem.

Adriana Schipper-Mol
Adriana Schipper-Mol heeft zich gedurende geruime tijd belangeloos maatschappelijk ingezet. Vanaf 2006 is zij actief als vrijwilliger bij stichting De Zonnebloem. Ze gaat als begeleider mee op de vakanties die door De Zonnebloem wordt georganiseerd. Ook gaat ze mee op dagjes uit als begeleider. Ondanks haar gevorderde leeftijd zet ze zich ook in om rolstoelen van de deelnemers voort te duwen. Verder is ze als vrijwilliger present bij de soos-middagen van De Zonnebloem in Vlaardingen. Mevrouw Schipper neemt verder ouderen of minder validen mee uit voor een wandeling, bovendien neemt ze de tijd om koffie te drinken met ouderen. Vooral voor ouderen die hun partner hebben verloren is zo’n contact heel belangrijk en zinvol.

Daarnaast heeft ze zich jarenlang ingezet als mantelzorger, onder meer voor haar man in de periode 1982-2002.  Ze heeft zich daarbij meer ingezet dan je mag verwachten van mantelzorg in de eerste graad.

Eerder uitgereikte onderscheiding
De onderscheiding aan de heer Jan Rijnsburger is al op 18 maart 2024 uitgereikt. Hij werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Jan Rijnsburger
Jan Rijnsburger heeft zich gedurende geruime tijd belangeloos maatschappelijk ingezet. Hij heeft een wezenlijke bijdrage geleverd aan de leefbaarheid van het Midden-Delflandgebied, een groene enclave in een verstedelijkte omgeving.

Sinds 1999 is Jan lid van de werkgroep Paden van de Midden-Delflandvereniging. Deze werkgroep houdt zich bezig met het ontwikkelen en publiceren van fiets- en wandelroutes in het Midden-Delflandgebied. Doelstelling hierbij is het bekendmaken van het gebied voor de in- en omwonenden. Zes keer per jaar is er een vergadering, waarin actuele zaken besproken worden en werkafspraken worden gemaakt. Daarnaast is hij verantwoordelijk voor het controleren van bestaande wandelroutes en knooppunten. De werkgroep organiseert verder zes themawandelingen gedurende het jaar, waarin Jan optreedt als organisator/gids. Een wandeling vergt voorbereiding, communicatie met het secretariaat en de tocht met de deelnemers. Daarna wordt er een verslag gemaakt voor de website. Al 24 jaar is Jan een betrouwbare, vakbekwame medewerker. Doordat hij ook bij Te Voet en stichting Wandelnet ook actief is, profiteert de hele vereniging van zijn kennis op dit gebied.

Jan is sinds 2000 actief bij stichting Wandelnet. Hij is betrokken bij het beheer en onderhoud van het Grote Rivierenpad. Het Grote Rivierenpad is een Lange-Afstand-Wandelroute van zo’n 267 kilometer en volgt de oer-Hollandse rivieren Oude Maas, Lek, Linge, Waal, maar ook de Nieuwe Waterweg en het Scheur. Voor deze route is hij veldmedewerker. Samen met de werkgroep Grote Rivierenpad zorgt Jan voor het aanpassen van de route, het schrijven van nieuwe routebeschrijvingen, het vernieuwen van markeringen in het veld, overleg met terreineigenaren, het controleren van routekaartjes en het beschrijven van achtergrondinformatie. 

Vanaf 1994 is Jan vrijwilliger bij TeVoet, de Nederlandse vereniging voor wandelaars. Te Voet komt op voor het onverharde pad. Hij is een van de eerste leden van deze vereniging. In de jaren 70 en 80 verdwenen door ruilverkaveling, aanleg van wegen en woningbouw veel onverharde wandelmogelijkheden. Jan is vanaf het begin de stille kracht van TeVoet geweest. In Delft, destijds zijn woonplaats, wist hij een groep mensen om zich heen te verzamelen die enthousiast begon de omgeving te verkennen en te inventariseren op de mogelijkheden en bedreigingen. Deze groep is uitgegroeid tot het Wandeloverleg Zuid-Holland, dat tot op de dag van vandaag functioneert. Dit Wandeloverleg is een overleggroep van belangenbehartigers waarin lopende zaken en initiatieven worden ontwikkeld. Het gaat om afsluitingen van paden, kansen voor nieuwe paden en lobbywerk richting gemeenten, de provincie en waterschappen. Jan is de constante factor in deze beleidsgroep.

Dit Wandeloverleg heeft in de provincie Zuid-Holland door lobby- en veldwerk het Wandelpadenplan tot stand weten te brengen. Dit heeft geleid tot het provinciale Wandelroutenetwerk Zuid-Holland, dit was een langdurig proces. Hij heeft voor het Midden-Delflanddeel samen met anderen de basis gelegd. Van de uitvoering van het wandelknooppuntennetwerk Hof van Delfland heeft hij het oostelijk deel voor zijn rekening genomen.

Op landelijk niveau heeft hij verschillende functies in het bestuur van TeVoet bekleed.  Zo is hij van 2001 tot 2004 voorzitter van deze vereniging geweest. Op dit moment is hij als bestuurslid belast met de redactie van het ledenblad Lopend Vuur en de website. 

Hij organiseerde talloze wandelingen voor TeVoet in het Midden-Delflandgebied, maar ook daarbuiten. Zo heeft hij meegewerkt aan de J.J. Voskuilwandeling in Amsterdam. Daarnaast heeft hij vaak de PR-kraam van TeVoet bemand.

Met groot enthousiasme zet hij zich voor de wandelaars, hij is iemand met ‘hart voor wandelen’. Zijn manier van werken kenmerkt zich door een grote mate van betrokkenheid, precisie en een grondige aanpak. Bovendien is Jan een bijzonder betrouwbare vrijwilliger bij wie de wandelaar altijd op de eerste plaats komt.